Kendini sev
Benim seni sevmeme sebep olan
ve
senin tek gerçeğin olan
ve
yine senin en değerlin olan
Kendimi sevmeyi öğrendiğimde fark ettim ki bugüne kadar sadece başkaları için yaşamışım bu hayatı. Şimdi kırkına merdiven dayanmış halde kırkından sonra azanı teneşir paklar sözünün gerçekliğini sorgulamaktayım. Buna rağmen hayat gerçekten çok güzel…
Hayatı doğru kişilerle yürüteceğini düşünüp yanlış insanlara sarılır durur insan. Hayatındaki en doğru insanı hiç bir zaman bulamayabilirsin, ne yaşarsan yaşa kendine tutunmayı ve yaşamayı öğren…
Kendini arıyorsun diyelim. İlk bakacağın yer neresi olur? kitaplıkta olabilir misin? yazılan her bir sözde kendini çıkarttığın ve seni anlattığını düşündüğün paragraflar arasında, yok musun? ya dolabında hani o kadar kıyafet arasında saklanmış olabilir misin? siyah, beyaz, gri, mor, mavi hangi renktesin hangi askıda asılı kalmışsın apansız...
Pencereden dışarı sarkmış olabilir misin? kendinden kaçmak için dışarı atmıştın hani orada bir yerlerde görebildin mi kendini? Dinlediğin müzikte misin yoksa? bu parça beni anlatıyor dediğin... Peki o parça bittiğinde ne yapıyorsun bitiyor musun? yoksa başa sarıp hep seni anlatmasını mı dinliyorsun.
Kendini aramaya devam ediyor musun? şu televizyonda dönen kliplerde, dizilerde, haberlerde misin? renkli ve son hızla kayıp gidiyor musun resimler arasında.
HAYAT başkalarının üzerine kurulmayacak kadar değerlidir, hayatı başkalarının değil kendi düşlerinin üzerine kur ve başkalarıyla değil kendin ile anlamlandır, sen büyüdükçe sevgin büyüdükçe o dünyanın içine beklentisiz sevgiler girecektir.
Birilerinin değil kendi sevginin büyüklüğüyle anlamlı olacaktır günün ve geleceğin, hayat bunu öğretmek için çok çaba harcıyor oysa biz hep dışarıda oynuyoruz şu sözü unutmamak gerek KENDİNİ BİL...
İnsan olmaya başladığımızı sandığımız anlar vardır. Sevgiyi hissederiz varız deriz, korkuyu yaşarız yok olmayı isteriz ki buda bir var olma göstergesidir. Yaşarız yaşanmışlığımızdan birşeyler anlamaya çalışarak. Sorgularız neyin doğru neyin yanlış olduğunu, biri çıkar gelir der ki, Adam asmak doğrudur.. diğeri der ki o canı biz vermedik ki biz alalım. Biri der ki bu insan değil, bir başkası der ki o bir melek. Yaşıyoruz birilerinin tariflerinden, isteklerinden, düşlerinden ve düşüncelerinden kendimize arttırdığımız hallerimiz ile.
Düşünüyorum da biz bütün bunlar olmadan da yaşamayı biliyoruz birey olarak, neden diye sormaya bile gerek duymadan VARIZ ve İSTİYORUZdur belki de doğru cevap. Evet doğru cevapların bile söylenme zamanları vardır. Doğru anı yakalamak, doğru anda değilsen söylediğin sözlerin hiçbirinin bir anlamı olmuyor çünkü. Farkında olduğumuz ile birlikte yaşanmışlığımızın getirdiği yüklerinde bir kararı vardır yaşantımızın üzerinde. Bu yüzden böylesine suskun ve teslim olmuş halde yaşarız bu hayatı.
Özgürlüğümüz susuz kalmış bir serçenin yapraktaki son damlayı bulması gibi saklanmakta ağaçların dalları arasında. Aslında biz o ağacın kendisiyiz ve her bir yaprağı tutan dallarız ve o dalların ait olduğu bedeniz ve bedenin dünyaya bağlandığı köküz. Hayat biziz, oysa korkularımız bizi ağacın üzerindeki serçeye çeviriyor. Belki de korkularımızda değil çekincelerimiz, hesap vermek zorunda kalışlarımız. Yarın bitecek bir sancının son çırpınışlarıdır belki de yaşadığımız.
zamansızlığıyla bu kent
şahit olmalı aşkımıza
en ücra yerine kazımalıyız
isimlerimizi
görenler
Masum korkular beslemiştim
kızıl gökyüzüne kurban edilmiş
düşler arasında.
Bir güneşe
bir de bulutlara adıyordum ömrümü,
doğacak olan yıldızlardan
Ölüm ayırana dek demiştin AŞK'a gelirken BEN'i öldürüp sana teslim ettiğim anda ölüp gitmişti AŞK'lar...
Ah şu tenime değen ayın suya batmış halleri
ne çok sancıtır geceyi.
uykumu hangi yıldıza astım,
hangi rüzgara verdim nefesimi,
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!