İnsanlık için gönderilmiş herşey insandan daha değerli değildir.
İnsanlık için gönderilen şeyler yüzünden insanlara kıymayınız.
Bazen sessizliğime yanardım yoksulluğumun toplamı idi susmalarım öyle gelirdi bana, yutkunurdum boğazımdan içeri düşen lokma değil, dile gelemeyen sözlerim olurdu.
Günler geldi geçti bazen çulumdan beslendi cesaretim, bazen cebime eklediğim kağıt parçalarından. Hep bir neden ile BEN olabilmenin yolunu yöntemini bulmaya çalıştım.
Gün geldi, gördüm ki ne çuldan ne kağıttan adam olmuyor muş? Soyundum ve attım üzerimdeki maskeli balo kıyafetlerini. Çıplaklaştıkça kendimi görmeye başladım, hani o herkesin sadece kendisi olduğu hali, işte o zaman başladım kendimi sevmeye, o zaman değerli geldim, kendime, o zaman söze gelebildim dize gelmeden.
Hayatı bayram tadında yaşamayalı yıllar yıllar oldu. Artık sms, facebook vb mecralarda dostları hatırlayıp hazır formatlar ile çakma bayramlar kutlar olduk.
Ziyaretlerimiz mecburiyete döndü. Büyük çoğunluk bayramda kaçmanın derdinde. Sanırım paralı da olduk yada parayla yaşamayı da öğrendik.
Dostlarımız sanalda arttıkça gerçek hayatta sıfırı tüketmeye başladık. Kalabalıklardan özgürleştirdiğimiz BENliğimizi kendimizden bile soyutlar olduk.
bir gül açsa
çamura bulanmış duvarımın kenarında
rengi kırmızı olsa
tüm o
pastel renk tezatlığının
içinde
bir türkü gibi seslendirerek dostluğunu,
kehirabar sarısı hüzünlerden sıyrılmak
ve yola düşmek istiyorum artık.
zulamda içe batan kurşuni ağırlıklar
ve derimi zorlayan kınsız yalnızlıklar.
kaçamak bir ölümün son nefesindeydim.
Dudağıma kan değdi,
kendimi yitirdim,
oysa doğum
güzel bir gelecek müjdeliyordu.
Gelecek
aydınlık olacak ise
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!