Ne karanlıklar gördük
aydınlığın yüzünde.
Ne yaşamaklar bildik,
Ölümlerin içinde
Ne insanlar devşirdik,
Penceremde morarıyor güz
Dışarısı kadar üşüyorum
Sesinde rüzgar uğultusu
Odamda kar-çamur...
Küfrediyorum yalın ayak duvarlara
Birden vazgeçtim tanıdığım her canlıyı sevmekten umutsuzluk civatası gevşemiş, kalabalık ağızlardan dökülen ucuz romanlarda hayat bulmayı denemek istemiş olabilirim.Hiç bir izahta bulunmuyorum kendime ve üstelik rahatsızlık duymuyorum ve ben şimdi herhangi bir bahçede, unutulmuş bir fare kapanıyım pas tutmuş mekaniğim sadece....
Soğuktan ölebilirdi henüz görmediği bir şeyi, beklemenin sıcaklığı uğruna.Yaşamaya değer bir sıcaklığı tüketmeye hazır değildi birer-birer düşerken umutlar...
Dışarıdan bir selam, kal diye şafağında gözlerimin...
Koşarak kendini geçeceğini sanan bir aptalsın sen !
Kendi ikliminde güneş olduğunu, bensiz kimsenin ısınamayacağını zanneden KOCA BİR APTALSIN....
Bir yürek ağrısı olur ya bazen ama en tatlısıdır ve en masumu.İşte böyle zamanlarda sevmek. Tanrısal bir iştir.
Gözler bir katre yaşla dolduğunda hele ne tatlıdır dizlerinde ağlamak...
Birşey var derinlerde uğru umrumda olan.
Bensiz aldığın bir nefes kadar.
Neşter vurulacak olsa hani yüreğim öne çıkar...
Belki matah bir cümledir sence sevmek, yinede bende sevmek BEN ce sevmek...
İçimde ayyuka çıkan bir yalandır sevmek.Düşünmek defalarca düşünmek, olası ihtimalleri ihtişamından alıp, sadece düşünmek.
Sebebler istayonu mu dünya? Kafam her sefere karışık yolcu.
Yorgun saçlarıyla
Göğü taradı
Kadın
İki ayrılık arası ağladı
Sancıyan göğsünde
İlk duyduğu sevinci
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!