Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

İnsanlar kimi cahil kimi sözde kültürlü
Âlimler ışık saçar cahillerde ar olmaz
Dertsiz insan doğmadı herkesin türlü, türlü
Ne kadar uğraşsak da dünya bize yâr olmaz

Biz neden yaşıyoruz ona cevap bulmalı

Tatlı tatlı bakıyordu, gel dedi
Arkasında ne gizliydi, bilmedim
İthal ettim işte sana gül dedi
Markasında ne gizliydi, bilmedim

Lale sümbül Hollanda da çok dedi

Halkın çoğu isyan arefesinde
Bu bey salatanın tarifesinde
Çıkmış minarenin şerefesinde
......Der ki millet bizi seviyor beyler
......Medyaya kanmayın o yalan söyler

Kara gözlerine takıldığım yár
Görmeni diledim, gördüğüm gibi
Görünce gül gibi yıkıldığım yár
Dermeni diledim derdiğin gibi

Bayılıp düşende kalır mı seda

Süslenip taranma ellere karşı
Bana dön güzelim bayramım olsun
Çıkalım seninle gezelim arşı
Seninle bir güzel seyranım olsun

Bana lazım değil, taranmış saçın

Sevgi duyguları nasır bağladı
Sevene aşkolsun, sevilene de!
Hoş görü felç oldu, gönül ağladı
Sevene aşkolsun, sevilene de!

Sevgi bir hazine asla bitmeyen

-Dert veren derman verir
Ölüm Allah’ın emri
Hakkında ferman verir
Ölüm Allah’ın emri
-Hastalık insan için
Hazır ol her an için

Bir zamanlar bilirdik komşuluk adabını
Kalmadı gidip gelen, nereye gidiyoruz?
Küçükler bilirlerdi büyüğe hitabını
Kalmadı yüze gülen, ne oldu bu millete? ..............Ozan Mikdatî

Nerde eski komşuluk, nerde eski insanlık?

Abdullah bin Mübarek, bir yere gidiyordu.
Yolda bir çocuk görmüş çobanlık ediyordu
Şuna gidip Allah’ı öğreteyim diyordu
Evlâdım, sen Allah’ı bilir misin? demişti.

Çocuk der ki: “Kul nasıl sâhibini bilmez ki? '

Ah eski günler!

Bir lokmamız olsa böler de yerdik
Hasretle anarım ah eski günler!
Oynardık, gülerdik, sohbet ederdik
Bu günü kınarım ah eski günler!