Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

İnsanların atası Adem aleyhisselam
Kuran teyit ediyor, o bir İlahi kelam

Yüce Allah alemi, ol emriyle var etti
Sonra insanoğluna, yeryüzünü dâr etti

Zifiri karanlık sona erecek
Sanmam ki bu zulüm böyle sürecek
Karanlık beyinler bile görecek
Güneşe vuslatı arar geceler

Özgürlüğün olsun bir taşa yaslan

Hollanda’da bir dinsiz İslâm’a dil uzattı
Başımızı belâ’ya sokmaya ramak kaldı
Bu günlerde bu densiz Kur’ana el uzattı
Aramızda bir savaş çıkmaya ramak kaldı

Öyle beyanlar verir kanlarımız kuruyor

İmama uyan mı var
Sözünü duyan mı var
Açıp okuyan mı var
Bu insanlar kurtulmaz

Nice sohbet eyledi

Yerden göğe kadar sevgi saçardı
İnsan ekseninde döndü Mevlâna
Bahçesinde yalnız güller açardı
Cömertçe herkese sundu Mevlâna

Cennetten uzanan bir gül misali

İstanbul'u dünü ile
Tarihte ki ünü ile
Kıyas ettim günü ile
Gördüm de inanamadım
Aradım da bulamadım
Saha vardı alan vardı

Gözlerimi açtım, dünyada ışık
Gök kuşağı bütün, renkler karışık
Güzelleri gördüm, birine aşık
Oldum, ben ışıksız, olamazdım ki

Baktım sağım solum, ışıkla dolu

Allah anıldığı zaman eğer kalbin titriyorsa
Kuran okunduğu zaman sende iman artıyorsa
Sadece ve sadece kul Allaha güveniyorsa
Ağlaması böyle olur gerisi ağlamak değil

Bollukta da darlıkta da Allah için harcar isen

Köylü Hasan bezmiş sesi çıkmıyor
Çalanlara gıpta eder ne dersin?
Hal çaresi var ya ona bakmıyor
Talanlara gıpta eder,ne dersin!

Ona ne dersen de, batsın huyun de

Harabeye dönmüş kalıntı gibi
Kültürü mahvedip yıktık ne yazık
Sanki her şey dıştan alıntı gibi
Kendi yolumuzdan çıktık ne yazık