Mikdat Bal Şiirleri - Şair Mikdat Bal

Sanki!

Dağların tepesi duman sardıkça
Gözüm buğulanır yağarım sanki
Gök yüzü açılıp güneş vurdukça
İçim ferahlanır ağarım sanki

Çok şükür yaşıyorum
Canımı taşıyorum
Ebede koşuyorum
Derdim Allah’a ayan

Mekanım divan, serir

Ne gönlüm mühürlü ne kanım zehir
Kılavuz istemez sevgimiz zahir
Duruyor yerinde etmedim tehir
Saçımı ağarttı çektiğim kahır
Çağlattın, ağlattın göz yaşım nehir
Silmiyorsan sana bir şey diyemem

Zurnanın son deliğisin arada
Devamına gerek yoktur Barzani
Kancıkları toplamışsın orada
Hamamına gerek yoktur Barzani

Seni burda otlatacak çayır yok

Beni benden daha çok sevdiğini bilerek
Sana layık bir evlat olamadım ey anam
Yine gurbette kaldım bırakıp da gelerek
Bir kaç gün senin ile kalamadım ey anam

Iki de bir beni sınayıp durma
Durmadan kendine iş arıyorsun
Gördüğün her anda, kınayıp durma
Gönlümü kırmayı başarıyorsun

Sitemlerin peşin gördüğün yerde

Ah! , babanı ağlattılar şehidim
Kime hizmet ediyor bu zihniyet?
Pranga vurup bağlattılar şehidim
….Kime hizmet ediyor bu zihniyet?
….Karanlığa gidiyor bu zihniyet

Kör sağırı dürtmek lazım uyanmaz
Bağırmanın alemi yok duymuyor
Ayıbı çok örtmek lazım utanmaz
Ömür boyu uyusa da doymuyor

İkaz etsen köpürüyor kızıyor

Şair edasıyla bu meydanlarda
Emek aşırana ne dersin Usta?
Insanlık var mıdır bu şeytanlarda,
Yolu şaşırana ne dersin Usta? ............Ozan Sentezi

Kafası çalışmaz, izanı yoktur

O kadar yabancı ki örfüme kültürüme
Nereden türediler, ne diyor bu kargalar?
Her değere saldırıp yeltenerek cürüme
Meydana yürüdüler ötüyor bu kargalar

Eskiden imansızlar bile utanırlardı