Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

Yalnızlar rıhtımın da bir adam durmakta
Yakalar yukarı kalkmış
Omuzlar çökmüş
Adımlar ağır aksak basmakta
Belli büyük bir sır var içinde
Bu sır ile küçülmüş ezilmekte

Yoksun bir söz ile bozuldu ogüzel büyü
Bir söz ile sevgi bağı sonsuza dek çözüldü
Sadakat kaçtı aşk yerlere döküldü
Gittin, gözlerin kaldı bende

Fırtınalar esiyor artık ruhum da

Bu gün yine akşam oldu
Yalnızlık yüreğimi burkuyor anne
Acılar büyütüyor gönlümdeki boşluğu
Ruhumu bağlamışlar kurtulmuyor anne

Beş gün olmuş çıkmadım odamdayım

Hep yalnızlığı yaşadım yıllarca
Boş çerçeve karşımda asılı durmakta
Gönül pınarı kurudu çağlamamakta
Sevgi daneleri yeşermeden kurumakta

Sen geldin sonra

Bir adam öyle durgun ve yalnız
Omuzlar çökmüş vücut takatsız
Bir adam terkedilmiş umarsız
Gözleri yaşlı öylece ufka dalmakta
Kaybetmiş birşeyleri,
Aramaktan yorulmuş

Ben bu sokakta büyüdüm
O tozu yuttum
O havayı kokladım yıllarca
Sakız sattım otobüs durağında
Keskin nane sattım sokaklarda
''Baş ağrısına, diş ağrısına

Bana gerçekleri anlat öğretmenim
Geçmişden geleceğe köprü olsun
Senki tüm gerçeğe aynasın
Anlat,hem geçmiş hem gelecek aydınlansın
Sadece atamı bilmek isterim
Söyle nedir benim kıymetim

Beyninin her kıvrımına adımı yazdım
Ruhuna iplik iplik işledim kendimi
Silip attım geçmişini
Sadece ben beni kazıdım
Geçmişte de ben, gelecekte de ben varım
Yeni sevgili düşünemezsin

Gözler yalan ile bakmaz yüzüme
Muhtacım akacak sıcak ilgiye
Teselli bulmasam bu nazar ile
Sevgi ile bakan gözler sağolsun

Gönlüm soğuklarda içim buz kesmiş

Çok uzun zaman önce çekip gitti
Bırakıp biheves beni terketti
Kalbim kırık ve gözlerim hep nemli
Sevdayı gören var mı

Bir haber alamadım o günden beri