Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

El ele dolaşırdık sokaklarda
Bazen ağlar,bazen gülerdik kahkahalarla
Son olarak elimi bıraktığın durakta
Ben o gün,bu aşka nokta koydum.

Uçuşurdu saçların rüzgarda

Rızanın yerini bilirmisin
Sahilde küçük bir meyhane
O meyhanenin her masasın da
Senin ve benim
Hikayem gizli

Artık yaş kemale eriyor dostlar
Dikkat etmek gerekiyor hayata
Zor geliyor uykusuz geceler
Bırakmak gerekiçkiyi,sigarayı zamanında

İsmimi silin defterinizden

Bir güneşin sıcaklığıdır
İçime yayılan
Sen gelince sevgilim inan
Bir tatlı meltemdir yüzümde dolaşan
Uçuşan saçların sevgilim inan

Düşerken ömür defterinden bir yaprak daha
Uyu sen yavrum o masum yüzünle
Çaresiz nasırlı eller uzanırken ALLAH'a
Uyu sen yavrum o masum yüzünle

Ölen çocuk çok varmış dünyada

Bakıp da boynumdaki kire kaçma öteye
Sen güneş altında gün boyu çalışmayı bilirmisin
Katık edip soğanı da ekmeğe
Yıl boyu böyle de gülebilirmisin

Yağmur yoksa açtır insanlar bu yerlerde

Sessizce çekip gideceğim
Hiç birşey demeden
Ne bir elveda
Ne bir el sallama
Nasıl girdiysem hayatına
Öyle usulca terkedeceğim

Sonbaharda esen rüzgarlara inat
Açan ikinci gülsün evimizde
Gelişinle kapladı şehri beyaz bereket
Çarpan ikinci yüreksin göğsümüzde

Bir film şeridini sanki geri sardık

Yıllardır sürüp giden aynı terane
Ağızlarda değişmeyen geveleme
Dünya gider bir yöne, onlar tersine
Bizimkiler lafta solcu,
İpler başkasının elinde orta oyuncu

Tütüyor acı gerçek
Bacalar yalan söylüyor
Kurudu dalında çiçek
Yapraklar yalan söylüyor

Dizilmiş sıra sıra yüzler