Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

Sizden aldığımız mirası harcamaktan
Verdiğiniz hayat ödevini uygulamamaktan
Elimizdekini hesapsız kullanmaktan
Sapıkalıyız,affet öğretmenim

Çalışmadık loto,toto dedik

Bir kimlik zaafı var bu asırda
Aslını inkar etmek oldu şimdi moda
Eğer künyemi sorarsanız bana da
Adım Türk,soyadım Türk

Türküm demek şimdi artık suç sayılır

İhtiyaç duyduğunda yoksa yanında
Su dökmezse gönlündeki yangınlara
Seninle ortak değilse en acı yalnızlığa
Ki oademe dost demeğe,değmezmiş

Teklifsizce çalamazsan kapısını

Bırakıp gittiğin o şehirde
Ayrılığımızın yıldönümünde
Yine tam o yerde
Bir dostu gördüm dün gece
Seni sordum ona
Yavaş ve ürkekçe

Gezdim dünyayı acaip işler gördüm
Kendini adam sanan dürzüler gördüm
Değerleri çıkarı için kullanan
İnsanları satan bezirganlar gördüm

Kimi koşar hayal peşinde biteviye

Bir duvar ördün aramıza
Engeller koydun yollarımıza
Sana kavuşmak için dualarıma
Amin demek gelmedi içinden gülüm

Sevgimi doyasıya anlatmaktı muradım

Bir sevdanın masalını
Yükleyip sen omuzlarıma
Öylece çekip giderken umursuzca
Ben çaresiz,ben kimsesiz,ben sensiz
Mahkum oldum
Bir sevda hamallığına

Sayamıyorum kaç yıl oldu
Senin ebediyete gidişin baba,
Şimdi ben ne zaman
O günlerden bir hatıraya rasladığımda
Bir yanım gururlu
Bir yanım çok acıyordu baba

Her şeyi silip attım seni gördüğüm ogün
Bülbülün gülü
Toprağın suyu
Bir ananın yavrusunu
Sevdiği gibi seni öyle sevdim

Yesevi ocağından yanmış çırağımız
Kültür zenginiyiz asırlık çınarız
Sevgiye baş koyduk dostluk otağımız
Yalanla kavgayla işimiz yok bizim

Yunus'un türküsü,Mevlana çağrısı