Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

Onu ilk defa orda
Bir küçük oda da tanıdım
Işıl ışıl çakmak,çakmak gözleri
Madden yorgun
Yıpranmış olsada
Bir büyük savaşa

Elifi mertek sanıp laf atanlar
İnsana akıl verir akılsız danalar
Ruhları yamalı bohça,ama fikir satarlar
İşte ben ona şaşarım

Dillerinden düşmez hiç hak lafzı

Ben bir satıcıyım yok yok bende
Her şey bulunur benim heybemde
Çekinme yeterki sen iste
Her şey,her şey satılık ben de

Satılık ruhlar bulunur

Bir gönül yarası var geçmişten kalan
Andıkça derinleşen, hep iç kanatan
Bir gül vazoda kalmış yaprakları kuruyan
Çiçekler yarım, kokular yarım

Bir müzik sesi var kulaklarda çınlayan

Bu akşam bir mektup geçti elime
Tozlu kitap sayfaları arasında kalan
Kayboldum satırlarda,geçmişe uzandım biran
Yine o sokaktaydım,elimde sıcak elin,
Hatırlarmısın tatlı meltem okşardı tenimizi
Mehtapla paylaşırdık sevgimizi

Yine gözlerim ufuklara dalgın bakıyor
Seni bekliyorum belki gelirsin diye
Gidip gelen dalga seslerinden fal bakıyorum
Hep gelmiyor çıkıyor kahroluyorum
Güneş battı bu akşamda yalnızım
Karanlığı teselli ile sarıyor kollarım

Duyguların bir lahza şahlandığı yıllar
O şehrin tozlu sokakların da kaldılar
Birlikte olduğumuz o yerlerde
Artık acı gerçekler yatmaktalar

Geçmişe uzanmak insana hüzün veriyor
Acılar iç yakıyor,kalbe kin geri geliyor
6 Mayıs bir sehpada üç insan
Geride kalan miras ellerinden damlayan kan, kan, kan

Okumayı engellemişlerdi üniversitelerde

Kapladı dört yanı türlü pislikler
Kol geziyor rüşvet,kirli karışık ihaleler
Cep doldurmak için döner çeşitli teraneler
Görmeyeyim geceleri örtün üstüme

Dedikodu almış başını gidiyor

Bugünlerde çok konuşuyorsun
Bir ona bir buna sataşıyorsun
Beyninden değil işkembeden atıyorsun
Yeter! artık,otur yerine sus beberuhi

Bir gün Karadenize el atmışsın