Mesut Özbek Şiirleri - Şair Mesut Özbek

Evimizde gülücükler yağdıran neşe kaynağımız
Gelecekte onlardır açılacak umut bayrağımız
Dertleri derdimiz,tasaları tasamız
Herşeyi ile bizimdir çocuklarımız

Kimi koşar durur parklarda bahçelerde

Sen yalnızlık uçurumunda tek başına
Göz kırpmadan düşebilirmisin
Karıştırıp aşkını göz yaşına
Doyasıya ağlıyabilirmisin

Ömrünün baharında kış olursa gönlün

Çanakkale bir destandır Türk'ün tarihinde
Orduların bini yüklenmekte hayasızca bendine
Yıkmak için İslam'ın bu son kalesini
Düzenlemiş garp bu rezil haçlı seferini
Conkbayır,Arıburnu,Anafartalar'da
Kahramanlar direnir düşmana omuz omuza

Onu ilk defa orda gördüm
Bir abide gibi dimdik duruyordu
Yürürken aksasa da ayağı
Taşırken kasaları,çuvalları
Kahramanlık destanı yazıyordu
Selam verip yaklaştım yanına

Çık git hayatımdan
Bir tülün sessizce kayması
Veya bir tüyün havada süzülmesi
Öylece çek git
Sanma geride göz yaşı ve pişmanlıklar olacak
Senden kalan bir enkaz olsada ayakta

Sen hiç aşık oldun mu?
Sözler düğümlendi mi dudaklarında?
Kalbin çarpıp boğazın kurudu mu?
Çok şey söylemek isteyip öylece sustun mu?
Sen hiç aşık oldun mu?

Bir sükutun sessiz fırtınasıdır ruhumda
Tek kılavuzdur mezar taşları
Çileli bedenlerin son huzurunda
Yorgun başa yastıktır mezar taşları

Kimi zengin kimi fakir yüzler

Çocukluğumun geçtiği o sokağın en sonunda
Çamlar arasında ıhlamur kokulu küçük evde
Hemen yanıbaşımızda
Anne ve babasıyla
Komşumuz ilk aşkım
Adı Leyla

Bir yaz sabahı geldin hanemize
Güneş dünyaya sen ellerimize doğdun
O gün hoş geldin evimize
Sevincimize, neşemize ortak oldun

Senle anladık anne baba olmayı

Engeller konulmuş aramıza
Aşıp kavuşmak mümkün değil
Dikenler serilmiş yolumuza
Gül diye dermek mümkün değil

Tuz basmışlar gönül yaramıza