Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Diyar diyar gezdim durdum,
Neyim var saçtım savurdum.
Viran oldu evim yurdum
Baykuş öttü eyvah dedim.

Yaren yoldaşım çoğudu,

Filistinde çocuk olmak.

Anne, bir düş gördüm dün gece.
Yemyeşil ovalar.
Sonsuz meyve bahçeleri.
Ve yakuttan köşkler vardı.

Bu halimi senden bilme sevgili.
Kendini o kadar”da önemli görme,
“görme sevgili.
Bu yıkım benim.
Bu hasret benim.
Bu sevda benim.

Büyüdün dediler, yalan söylediler.
Çocukluğumu çaldılar,
Büyümeyi reddeden kalbimden
Her ne kadar büyüdün deseler de, nafile,
Masum bir çocuk var bir köşede.
Ellerini kulaklarına kapatmış.

Bir başka hüzün çöktü içime.
Yine bu gece sevdiğim:
Aldım kalemi elime:
Seni anlattım boş sayfalara:
Seni anlattım. düşler âlemindeki.
Masal perisine:

Ben mutluluğu çocukluğumda bıraktım.
Dağınık saçlarıma kirlenmiş yüzüme,
Ve çatlamış ellerime rağmen.
Doyasıya gülmeyi,
Çocukluğumda bıraktım!

Sebepsiz gidişin kahretti beni,
Bükülen belleri gelde bana sor.
Unutmak ne mümkün gittiğin günü,
Kederli yılları gel de bana sor!

Sen gittin herkesle selamı kestim

Unutursun sonunda, sende bir gün demiştin,
Unutmak kolay ise, gelde sen unut beni.
Bir kalemde her şeyi, acımadan silmiştin,
Unutmak kolay ise, gelde sen unut beni.

Hüzünü mutluluğu, paylaşmıştık seninle,

Ben gelecek çağlardan seslenirim sizlere,
Dinleyin kulak verin söylediğim sözlere.
Temiz bırakın bize, kirletmeyin dünyayı,
Atadan borçlusunuz bu alemi bizlere.

Geçmişten emaneti siz böylemi aldınız?

Gurbet bağladı, bak, yine yolları,

Yazılan yazıyı, silemem annem.
Hep yalnız geçirdim, bunca yılları.
Kader ne söylüyor, bilemem annem.
Yazılan yazıyı, silemem annem.