Meryem Keskin Şiirleri - Şair Meryem Keskin

Çok bekledim onu, gelmedi diye .
Haber göndermiş sin, bir dost eliyle.
Demek unutmadın, hâlâ varım gönlünde.
Geleceğim bir gün, sana yeminle.
Bu gün, yarın, yâda sonraki günde.
Özlemin bir volkan olmuş yanar içimde.

O sihirli kalemin kimin adını fısıldıyor ,
Beyaz sayfaların kulağına?

Hangi renksiz duyguları yaşatıyor sözlerin?
Hangi kirli dudaklarda harcanıyor adın?

Gönül pınarında akan badeydin,
Susamış gönlüme akmaz olaydın.
Şeytan mı melek mi, bilmem ki neydin,
Nolurdu karşıma çıkmaz olaydın.
Susamış gönlüme akmaz olaydın..

Eyvah, ne ara girdim ben bu çıkmaz sokağa?
Sağım yalan, solum ihanet,
Çığlıklarım yükseliyor Semaya,
Kimse görmüyor, cinnet geçiriyorum,
Cinnet.
Gün içinde taktığım maskelerim,

Ah..be gardaşım ah, gelipte görsen,
Yoksulu garibi, ezen ezene.
Yüzünün cilasın, silipte görsen,
Vefasız dünyada, gezen gezene.
Darağacı şart bu, bozuk düzene.

Deli gönül çıksan dağlar başına
Gamlanır gözlerin coşar ağlarsın
Yağmurlar karışır gözün yaşına
Serilir ummana aşkla çağlarsın.

Seherin vaktinde girdiğin bağlar

Aşkı yağlı ilmek taktım boynuma
Can dediğim canan düşürdü derde
Her gece resmini aldım koynuma
Yıkıldı üstüme gök perde perde
Can dediğim canan düşürdü Derde.

Yıllar sonra kesişti bir deryada yolumuz,
Ben sevdalı sen mahcup sustu kaldı dilimiz
Çöllerde susuz kalan kuldan beter halimiz,
Gülizar da solmayan gonca güldün demedin!
Allah’ımdan armağan sen tek kuldun demedin!

Anladım ki sende, vefa yok imiş,
Elde senin gibi, seven çok imiş.
Dilinden dökülen, her söz ok imiş,
Gel gönül haneme, dol demem sana.
Derdimin dermanı, ol demem sana.

Başımı yastığa koydum binbir hayalle.
Ne ölüm aklıma gelmişti, nede zelzele.
Önce bir sessizlik çöktü yüreğime.
Sonra, ürkütücü bir ses.
Her yer sallanıyordu.
Rüya zannettim önce,