Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

Kara bulutlar sıralanmış
Arka arkaya,
İçim kırık, yüreğimde sızı,
Ah şu ayrılık..
Karamsar bulutlar sanki gözlerim,
Yağmurla birlikte, akacak gözyaşlarım,

Yıllar ne çabuk geçiyor. Daha dün bizler çocukken, şimdi kendi çocuklarımızı büyütüyoruz.
Kesinlikle hepimiz zor günlerden geldik bu yıllara. Herzaman acılar çoğunlukta olur yaşamda. Bazen yıldızlar gibi mutluluklar aralıklarla yağar üstümüze.. Ama sonradan gelen acılar, baskın çıkar hayatta. Mutluluk hep bir adım geride, yetişemez çekilen acılara.

Anlaşılmaz duygularla yoğuruluruz geçen zamanda. Severiz sevilmeyiz. Sevmeyiz seviliriz. Çocuklarımıza söz dinletemeyiz. Sevdiklerimizi kara topraklar alır bir daha göremeyiz. Yeri gelir işler bozulur bir lokma ekmeğe muhtaç oluruz. İşte böyle zamanlarda gerçek dostu ararız.
Eski zamanlardaydı dostluk deriz. Dostlarımızdan manevi desteği bile göremeyiz. Böyle günleri hep yaşadık eminim. Belki de dost dediğimiz sırtımızdan vurdu bizleri. Duygularımızla kimseye güvenmemeyi öğrendik.

Sen elveda diyemedin bense güle güle
Gözlerinde gördüğüm hüzün içimi burktu yine
Akan inci taneleri süzülüyordu yüreğime
Ümutlarımdı sevdamdı yazık ki bitti süre.

Ölümlerden ölüm beğen der gibi halin.
Bu hayatı sen mi verdin ne diyeyim.
Bir kova su dök de artık sönsün.
Yanmasın bu ateş, korda bitsin.

Her günüm de yılları yaşattın bana.

Bir ömür geç kaldı sana,
Geç tanıştı verdiğin bu aşkla,
Şarkının namelerine gizlenen aşkım,
Sonunda çıktı ortaya,
Gülleri ağlattık,
Bülbüller bile yandı aşkımıza,

Günlerime kattım seni, bütün özlemlerimle.
Dertleri unuttum gönlümde, sen varsın diye
Sardı aşkın tüm yüreğimi, sevginle birlikte.
Seni seviyorum sevdiğim ölümüne. delicesine

Sevgiyle bakıyor gözlerin, bana her baktığında

Bir yaşam buldum sen de.
O güzel ellerinin arasına sığan.
Bir sevgi buldum sen de.
Kalbinin en hücra köşesini bile kaplayan.
Bir aşk buldum sen de.
Beni ben den alan cennetinde saklayan.

Ona çok sevdiğimi söyle rüzgâr
Onu çok özlediğimi esmesin bu kadar
Al götür ona yüreğimde ki aşkı
Ölene kadar onun olayım yeter
Yaktı hasreti beni, küle döndürdü
Dumanımı savur artık beterim beter.

Hiç durmadan suçlar işleniyor Türkiye'de. Hele günümüzde, insanlarımıza bir haller oldu. Artık doğruyu, yanlışa karıştırırmaya başladılar. Teröre kucak açıp yandaşlık yapanlar mı.. Üçkağıtçılıkla evlerini geçindirenler mi.. Hiç yoktan arabaları kundaklayanlar.. Sebepsiz yere katil olan, eşini çocuklarını öldüren babalar ve kıskanç kocaların, eşlerine yaptığı manevi işkenceler. Aslında dökümanını yapsam kaç sayfa tutar bilmiyorum.

Oysa insanoğlu anasından, babasından doğduğunda tertemiz. Ak süt gibi.. Neden böyle oluyor? İnsanları bu kadar kötü yapan ne? neden kötülük tohumları ekiliyor yüreklere? Yüce Rabbim bizlere güzel bir yürek verdiği gibi, bizleri yönlendirmesi için de akıl ve mantık vermiş. Neden iyiliğe kullanmıyoruz bu aklımızı. Kötü düşüncelere esir olduğumuz gibi, kötü kişilerin oyuncağı oluyoruz.

Hayat zaten oyun içinde oyun. Her türlü kötü emeller ortada. Sanki teşvik eder gibi insanları,
çevrelerinde dolaşıyor. O zaman tüm insanlar uysun,iyilikten ve sevgiden eser kalmasın ruhlarında. İşte burda akıl ve mantık harekete geçiyor. Nasıl sevmediğimiz bir yemeği yiyemiyorsak, beynimizin kabul etmediği, kötülüklerden, kendimize bir kale kurabiliriz. Ve kötülüğü ancak iyilikle, sevgiyle yenebiliriz.

İzin ver kalbine, sevsin beni,
Gel atıl kollarıma, sarsın seni,
Yeşersin umutlarım senin yoluna,
Biraz özlem, biraz hasret sana,
Çoğu ise ben de zaten sevgili,