Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

Mum ışığında raksediyordu kızlar
Kırmızı kostümleri fırfırlı etekleriyle
Bir başka güzeldi bu akşam
Dolunay sığınmıştı gökyüzüne bense hayallerde
Denizde pırıl pırıldı yakomozlar
Yüzünde sevdayı titreten bakışlar yaktı beni.

Sen olmadan geçer sandım mevsimler
Geçmedi aşkım bitmedi yaşlarım
Özlemin yine peşimde, dolandı yüreğime
Çıkmaz sokaklarda bıraktı beni senelerce
Ne kaleme nazım geçti ne de kâğıda
Yine yazdı aşkımı satır satır sayfa sayfa

Sitemim var bu aşka, sevdaya ve sana
Aşkım dedim taptım kurban oldum yoluna
Delice sevdim yandım öldüm senin uğruna
Marmara ağlıyor inanmıyorsun gözyaşlarıma
Yüreğim sığmıyor bir yere, yanıyor aşkla.

Gözlerinde boğuldum Marmara gibi
Sesin yüreğimde coştu sel sanki
İsmin hece hece doldu bedenime
Bu şehir sensiz olmuyor gelsene

Bir nehirdim akıyordum sessizce
Yoluma güller döşedin aşığım işte
Yalnızlığı yudumluyarak içmişim
Bak sevgili şimdi sana hasretim
Gönül suyunu akıttın ömrüme
Dağlar bile vız geldi bu sevgiye

İstanbul gibiydi gözlerin, puslu ve özel,
Ufku geniş, dünyası büyük, gizemli,
Sena bakmak denizin dalgasında yok olmak gibi,
Seninle yanmak, ateşlerde kalmak gibi,
Baktıkça sen de kaybolansa yüreğim,

Kuşların sesiyle uyandım bu sabah
Özgürce uçuyorlardı ağaçtan ağaca
Selamlıyorlardı güneşin doğuşunu
Kucaklıyorlardı sonsuz mutluluğu
Ve hüzünleri saklayan sonbahar
Savurup duruyordu yaprakları.

Her on kasım da bir hüzün çöker içime,
Durmaz gözyaşlarım bir sızı, yüreğimde,
Acılara boğulur ruhum, seni göremeyince,
Atam senin için ağlıyorum bu yaslı günde.

Tek bir yapraktı ağaçta kalan
Bekliyordu toprağa düşmeyi
Sonbaharın hüznü vurmuştu ona
Yanıyordu yüreğinde ki gözyaşlarına
Çaremiydi ölüm an be an yakınında
Sevdamıydı çektiği

Yüreğim yaralı kanıyor anlamıyorsun
Yüreğim kırgın seviyor aldırmıyorsun
Ben bu aşka gönül koydum bilmiyorsun
Sevgi mi bu, aşk mı bu acımıyorsun.