Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

Kırık bir keman gibi yüreğim
Tamir olur mu dersiniz asla
Sevgi saklanırsa köşe bucağa
Kalan yalnızca aşktan sabıka.

Bir gül gibi büyürsün düşlerimde,
Esir olurum bulutlara,
Yağmurlar yağar sessizce damla damla,
Ağlarım sensizliğe,
Gözlerim hep arar ama bulamaz ki,
Bir ateş ki yanar da sönmez,

Yüreğimde bir yara durmadan kanıyor
Sanki Karadeniz çalkalanıp duruyor
Sevdam dedim gömdüm bedenime
Neden beni yerden yere vuruyor.

aramızdaki cam,
engel seni sevmeye..
bir nefes kadar yakınken,
fersahlar kadar uzaksın
düşündüğümde.
duygularım yalnız yazılarda,

Ben seni sevdim yüceltim sevdamı yüreğimde,
Özlemle seni beklemeyi sevdim ömrümce,
Seni öyle çok sevdim ki baharlar gönlümde,
Bir çiçek görsem düşüncelerimde sen,
Yavru bir kediyi okşasam usum da yine sen,
Sen var ya canım tek sevdiğim, benimsin sen.

Ömrüm, bir aslanın pençesinde..
Nefes alamıyorum öyle daraldım ki.
Karşımda bana kucak açan bir cennet.
Görüyorum ama ulaşamıyorum ki.

Sevgin neden acı veriyor herzaman bana.

Emine dağınık yatağının etrafında huzursuz bir şekilde dolaşıyordu. İçinden yatağı toplamak bile gelmiyordu. Aslında çok tertipli biriydi. Ama son günlerde, hayattan bıkmış gibi bir hali vardı. Herhangi bir sorunum da yok diye düşünüyordu. Neden böyleyim herşeye karamsar yaklaşıyorum. Alelacele yatağını topladı. Hemen evden çıkmalıydı. Koca evin duvarları üstüne üstüne geliyordu boğulacağını hissediyordu. Üstüne kot takımını giydi. Saçlarını öylesine taradı. Çantayı koluna takar takmaz dışarı çıktı. Sanki evden kaçıyordu. Hiçbir planı yoktu. Nereye gidecekti. İçinde ki sıkıntı dışarı çıktığında bile kendisini yanlız bırakmamıştı. Takılmıştı peşine sanki.

Birden düşündü bugün değişik bir gün olmalıydı. Ayağı nereye giderse, yüreğiyle oraya gidecekti. Karşıdan bir otobüs geliyordu. İçi de çok doluydu. Olsun binecekti. Bir itiş kakış kendini otobüsün içinde buldu. Şöföre bilet parasını ödedi. Önlere doğru yavaş yavaş ilerlemeye başladı. Otobüsün en başında uzun boylu yakışıklı bir bey duruyordu. Tam hayallerimde ki erkek diye düşündü. Ayakları ister istemez yakışıklı diye düşündüğü beye doğru gidyordu. Hayatına uzun zamandır kimse girmemişti. Aşık olmak, sevmek harika bir duyguydu. Ama hep üzülen kendisi oluyordu. Senelerdir sevgiyi, aşkı unutmuştu. Ama ilk gördüğü an da aşka da inanmıyordu. Elinde olmayan bir çekimi vardı. Gittikçe beğendiği beyin yanına doğru ilerliyordu ayakları. Birden düşündü. Neyin nesi olduğunu bilmeden nasıl beğenirsin. Aklını başına al diye kendi kendini uyardı.

Otobüs durağa yaklaşıyordu. Kalabalığın arasında o da indi. Kabataş iskelesindeydi. Parka doğru yürüdü. Denize yakın bir banka oturdu. Birden yanında ufak bir çocuk belirdi. Çay ister misin abla? Çıtır çıtır simidin yanında, çay harika giderdi. Simitçiye de haber ver çayı öyle getir dedi çocuğa.. Tamam deyip ayrıldı çocuk yanından. Biraz sonra çocuğun elinde, naylon poşetin içinde, beni ye der gibi bakan bir simit, bir de demli bir çay vardı. Simitten bir parça ısırdı çocukluğu geldi aklına. Ablasıyla simidi paylaşamazlardı. Annesi bir simit parası verirdi okula gittiğinde, Ablanla yarı yarıya paylaşın derdi. Ama simit öyle tatlı gelirdi ki...ikisi de çoğunu yemek için kavgaya tutuşurlardı. istemsizce gözlerinden yaşlar inmeye başladı. Şimdi kimsesi kalmamıştı hayatta. Otuzbeşine gelmesine rağmen birtürlü kısmet olup evlenememişti. Ailesini on yaşındayken kaybetmişti. Seneler geçtikçe gözlerindeki hayalleri de silikleşmişti. Ama yüreğinde onların özlemini doyasıya yaşıyordu.

Ellerim soğuk dokunma kalbim buz tuttu sarılma
Ipıslak gözlerimde şimdi hüzün bana bakma
Anlamını yitiren hayata borcum mu var
Sevda denizi aldı içine beni, yalvartma.

Bu gece gözlerini ben de bırak da git
Ellerin sarmasa bile bırak öylece git
Alışık yüreğim nasıl olsa sensizliğe
Hayallerimi rüyalarımı bana bırak da git.

Aşk dolu ırmaktım koştum yüreğine,
Güllere yazdım seni soldular nedense,
Hasretmiydi dertleri, benim gibi,
Sevdamıydı çektikleri söylesene,
Rüyalarda kalan aşkı istemem,
Hayallerimde yaşatmayı sevmem,