Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

Sevdaydı sevgiydi aşktı uğramıştı bana,
Belki de bir rüyaydı uyanacaktım o anda,
Anlamadan bilmeden tadacaktım aşkı,
Belki de sonunda, hüsran olacaktı.
Belki de gözyaşlarımla kalacaktı.

Kuş cıvıltılarıyla uyandım bu sabah,
Güneş öpüyordu yanağımdan doyasıya,
Açtım pencereyi baktım dışarıya,
Hem şarkı söylüyor,
Hem raksediyordu kuşlar çınar ağacında.

Gece sessiz ve ıssızdı. Kedilerin miyavlamasından başka hiçbirşey duyulmuyordu. Rüzgarın acı uğultusu kışın yaklaştığının habercisiydi sanki. Uzaklardan yaklaşan bir karaltı gecenin zifirisine karışıyordu. Gelen onbeş yaşlarında genç bir çocuktu. Üstünde incecik bir gömlek,ayağında yırtık bir kot vardı. Üşüdüğü her halinden belliydi. Yol kenarında bulunan çöp bidonuna doğru gitti. Belli ki yorgun ve bitkindi. Çöp bidonunun kapağını zorla açıp içini karıştırmaya başladı. Bulduğu küflenmeye yüz tutmuş yarım tost parçasını yedi. Alışıktı günlerce aç kalmaya. Neler yememişti ki...

Ne annesini ne de babasını tanıyordu. Bilinçlendiği anda kendini bir yetimhanede bulmuştu. Bunları düşünecek halde değildi.
Soğuktan korunacak bir yer bulmalıydı. Biraz daha yürüdükten sonra bir caminin önünde olduğunu gördü. Düşünmeden caminin avlusuna girdi. Caminin kapısını eliyle itti. Hayret kapısı açıktı. Demek ki caminin hocası kapıyı kilitlemeyi unutmuş diye düşündü.

İçeri girdiğinde şaşkınlık içindeydi. Hoca kalabalık cematine vaaz veriyordu. Bu saatte imkânsızdı gece yarısını çoktan geçmişti çünki. Aslında o kadar çok uykusu vardı ki... Ama hocanın eliyle işaret ettiği yere oturmak zorunda kaldı.

Bir gönül, sevmeye görsün hayatta.
Herşeyi unutur yanar yalnızlığınla.
İçini kemirir aşk, yayılır vücuduna.
Aşkın esiri olur insan yaşantısında.

Sevgiydi yüreğimde ki ismin,
Hiçbirşey düşünmeden seviyordum seni,
Yalnız sen vardın kazımıştım ismini,
Aldırmadan bıkmadan usanmadan,
Herşeyde attığım her adımda,
Hep seni yalnız seni seviyordum.

Artık mektup yazan yok,
Artık sevmeyi bilen de yok,
Arzular bir fırtına içimizde,
Dudaklarımız mühürlü söz yok,
Mitolojide kaldı aşk,
Aşkı unutan çok.

İçimde hüzünle kaplı bir mutluluk var şimdi
Aslında ağlamak geliyor içimden tutuyorum
Karışık duygular sardı sanki tüm bedenimi
Ama ağlamayacağım çünki seviyorum seni

Martılar, karabataklar denizdeydi özgürce. Bizse birbirimize kenetlenmiş oturuyorduk sessizce. Belki de korkuyorduk konuşmaktan büyü bozulmasın diye. Öyle seviyorduk ki birbirimizi, biz susuyorduk ama gözlerimiz konuşuyordu gibi..Özlemler, hasretler sarmıştı bedenimizi. Düşünceler bile kayıptı şimdi. Ah sevda yaktın bugün bizleri. Güneşin kızgın ışınları üzerimizde.. Rehavet çökmüştü dayamıştın başını yüreğime...Doyasıya sevmek, yalnız gözlerle konuşmak, varlığımızın bir anda bir bütün gibi bizleri sarması...Aşk harika bir duygu. Aşksız yaşanılır mı hiç bu dünyada.

Önümüzde yemyeşil bir cennet, masmavi bir deniz. Motorlar sıralanmış dizi dizi. Binsek birine, kaçsak hiçkimsenin bilmediği bir yere. Yaşasak ömrümüzce, samanlık seyran olur bize. Biz çocuklar gibi, biz sevdaya yelken açmış aşıklar gibi, biz rotasını şaşırmış yelkenli gibi, hep el ele diz dize.
Yine şarkılar, yine şiirler bu aşk biter mi.

Yürüdük yol boyunca ağaçların arasında, Yazdan kalmaydı sanki hava. Çektik ciğerlerimize doyasıya. Yüreğimde sen, ruhumda yine sen. Dopdoluyum bugün aşkla. Bir sarhoşluk vardı ikimizde. Yürüyorduk yalpa vura vura. Kolun belimde, bense kendimde değildim cennetteydim sanki. Ilık ılık esiyordu rüzgar. Sanki sevgiyi daha da yayıyordu bedenlerimize. Birden ellerimin yandığını hissettim. Öyle sıkı tutmuştun ki alevler sarmıştı ruhumu.

Bir vurgun yüreğimde
Ağlasam olmuyor gülsem olmuyor
Bir sevda başımda
Yansam olmuyor ölsem olmuyor
Divane gönlüm esir yüreğine
Ne yazık beni hiç anlamıyor.

bak karşımdasın işte,
seni hissetmek ne güzel böyle.
ellerin ellerim de
sıcaklığın ne güzel de yayılıyor
bedenime.
gözlerinde ki o muzip bakışın,