Menekşe Gülay Şiirleri - Şair Menekşe Gülay

daha nekadar uzak kalacak ellerin
ben den
o sıcak dudakların da unuttu beni
hâlâ öfkeliyim sensiz geçen günlerime
simsiyah bulutlar kapladı şimdi bedenimi
içimi eriten o deniz rengi gözlerin

Özledim seni diyorum anlamıyorsun,
Yokse beni, hiç mi sevmiyorsun,
Hani aşkla yakacaktın beni,
Hani sevgi tohumları nerede şimdi,
Yüreğimde bitmeyen bir hüzün,
Yine mi gözyaşları, ne dersin.

Seni okadar sevdim ki birtanem.
Yere göğe sığdıramadım seni.
Hiçbir yere sığdıramadım ama.
Kalbime sığdın bende ki aşkınla.

Ya bana verdiğin büyük mutluluk.

Sen de kaldım tüm gecelerimde
Bu sevda da aşkı hecelercesine
Sitemim sana değil bu sevgiye
Kahrediyorum sensiz günlerime.

Bir motor gelliyor karşıdan süzülerek.
Keşke içinde olsaydık ikimiz sonsuza dek.
Yelken açsaydık uzaklara birlikte sevgimizle.
Evimiz orası olsaydı hiç ayrılmasaydık seninle.

Dalgalar götürseydi bizi götürebildiği yere.

Bıraktın gittin beni, arkandan bakakaldım.
Sevdan içimde, özlemler de kelepçem şimdi.
Hapishane evim, dört duvar içinde günlerim.
Ağlama duvarı her sayfam, renklerden ise kırmızı.

Aslında yeşili severdim senin gözlerin gibi.

Seni ne kadar özledim biliyormusun,
Ellerini hissetsem ellerimde,
Gözlerin dalsa gözlerime,
Gülücüklerini görsem güzel yüzünde,
Umurumda olmaz hiç, ölsem sevgili.

güneş pencereden mağrur bir şekilde,
giriyor içeri.
sevinç kaplıyor bir anda içimi,
dalıyorum düşüncelere.
güneş içimi ısıtıyor
aşkınsa yakıyor beni.

Bir yıldız kayarsa gökyüzünden
Bil ki seni anımsadım bu akşam
Gecenin zifirisine aldırmadan
Yine sen bendeydin sevgili inan

şu an beni düşünüyorsun biliyorum
gecelerinde.
belki yarım kalan mısralar da kendini buluyorsun.
sevgimle yazdığım şiirimi ise, ne güzel yorumluyorsun
kendince.
ne güzel de yakışıyor tatlı diline, güzel şiirim.