Bazen bir kadının ateş kırmızısz dudaklarıdır boğazdaki tan vakti...
yağmuru hasret,şimşeği nefret.Bir ebrudur İstanbul...
Bağrında nice şeyler barındırmıştır.
Bizim görmediğimizi gören,yaşamadığımızı yaşayan kaldırımları vardır.
Sokaklar kaç selde ıslansa da bunlar kalmıştır.
Bir yanda ışıktan mahrum evsizler barındırmış,
sana kalbim değdi gücendirme
kırma yüreğimi kimseyi sevindirme
yolum ol yoldaşım ol
aynı pencereden bakalım hayata gel
yaklaş yamacıma
bırak korkularımızı kalsın o paslı sandıkta
Hep başka başka aradım
Aramam gerekenleri
Aramam gerekenlerden farklı farklı
O yüzden içimde hep bir sağır saklı
Kendi bindiğim dal kestiğim dal oldu
Ve ne yazık her daim koptu
dışarıda kar yağıyor ince ince
aklıma ilk sen geldin karı görünce
çıplak ayakların kırmızı burnun...
dışarıda kar yağıyor ince ince
şehirde sesler karışmıştı birbirine
Simdi uzun bir yola eslik eden uzun bir sarkinin
dilime dolanmis anlamsiz nakarati gibidir ismin
anlamini yitirmis
topragina bereketten uzak tohumlarin atildigi
bir parsel dunyalik gibidir varligin
aklima ogretilmis
Adını sevgi koymuşlar
Ne büyük yalan
Sevdiği kediye tekme atar mı insan
Balığı susuz kuşu yemsiz bırakır mı
Peki bunu yapamayan adam
Seviyorum dediğini bırakır mı
Bir okul cantasi olmali simdi
hayata dair tasidigin yuku omuzlarina esit dagitan
inadina agir inadina daginik
ne varsa karman corman
misal edebiyat ve matematik karismis
askin ebob ve ekoklari alniyor
Öyle kolay değil
Güveni ve mutluluğu yakalamak
Kimseye veremem onu göz göre gore
Elimdeki en değerli şeyi tepsiyle sunmak
Peki ya layık değilse ya kalmazsa elimde
Ne zor yeşerttim onları
hayat mı bana ,ben mi hayata yakışmadım,bilmiyorum.aynı yöne bakmayı,birbirimizin zamanına sızmayı başaramadık.ben ona uzaktım o bana noksan.taşıp durdum onun boş görünen dolu bardağında.ona her yaklaştığımda azaldığımı farkettim.ondan her uzaklaştığımda ise mağlubiyetimi.güneşi güneşim olamadı.hiçbir vakit dünyanın aynı yüzünde karşılayamadık sabahı.o ay ile mehtabı meşk ederken,ben güneşin ışığı ile şarj ettim ruhumu.ben ay ışığına hüznümü defnederken o güneşin aydın yüzüne meftundu.ne aynı kaynağın suyu ile ıslandı dilimiz damağımız ne de aynı şifa ile derman buldu yaralarımız.ne o bana yaraşır bir hayattı ne de ben ona yaraşır bir yol arkadaşı.
yanılıyorum.ardarda belirsiz bir yanılma hali ile uğraşıyorum.tüm tahminlerim falso kaybediyorum
yaşama ilerlediğim yollara,inanma gücümü kaybetmek ile karşı karşıyayım.yalnızlıktan şikayet ediyorum.güneşsiz ve susuz bir fesleğenim.bir dokunuş hissetmeyegörsün dalım,yaprağım hemen soluyorum.bir mahkumiyet bir hastalık gibi yalnızlığım.
çabalıyorum inanın.sevmek ve sevilmek için.olmuyor.işte kadere olan inancım burada gösteriyor kendini.kader deyip avunuyorum.yaşamak için mecburum.bazı şeylerin üzerini örtüp sorgulamıyorum.evet korkağım.korkmaktan utanmıyorum. kalabalık çıktığım tüm yolculuklar bir yerden sonra hep yalnız devam etti.madem böyle dedim,tüm yolculuklarıma tekil devam ediyorum.varken yok saymak çok daha zordu.toprağında hükmeden çiçekler ne muhteşemdir değil mi?ama koparılmaya görsün sayılı gündür ihtişamı kurur,solar,dökülür.o manzaraya şahit olmaktansa kuru çiçekler biriktiriyorum artık.
bu gün tuttuğum tüm yıldızlar
mecalsiz olmalıdır tutunmadan kaymak için
ne kadar bencilse de yüreğim,
tek amaç dileklerimin gerçekleşmesi için
biliirim ne kadar saçmadır yaptıklarım
yıldızlarda gelecek aramışlığım
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!