Melahat Kırtekin Şiirleri - Şair Melahat ...

kalk gidelim anne
buradaki akide şekerlerine boya sürmüşler
kalk gidelim anne
baktım göremiyorum tüm hayallerim ölmüşler

kalk gidelim anne

Kan ter içinde uyanıyorum yalnızlığımdan.
alnımda gözlerime sığmayan gözyaşlarım.
saç dibinden tırnak ucuna ağlıyorum.

dudaklarım yemen sıcağı ile kavrulmuş.
avareyim bir veysel karani olmayı ümid ederken...

onu bana bırakın
bana rüyalarımdan arta kalmış yaşamlar saklı
korkulu rüyalarımdan arta kalmış korkusuzluklar...

onu bana bırakın
bana planlanmamış yaşamlardan

Yarını yok bu günümün
Ben daha yıllar önce öğrendim
Plansız yaşamayı
Uzun zamandır uyuyup uyandığım vakitlerin
Bir çizelgesi yok gardorobumda
Ne acı!

Gülemeyişimin başka bir nedeni yok
Ben,sabıkalıyım...
Bundan yıllar önce kesilmeliydi cezam.
Şu dünya üzerindeki en karanlığım...
Hiç bir gün doğuşunun farkında değildim
Güneş gözüme gire gire battı

benim yalnızlığım sahici
öyle sonradan değil
yüzüme bakınca anlarsınız zaten
yitirdiklerini arayan bir çift göz yok bende
olmayınca kaybedecek bir şey de yok zaten
yaralarım benimdir hüsranlarım benim

Düşüncesizlik edildi yorgunluğuma
Tam yolun ortasında verildi mola
Bir facianım kalıntısı gözyaşım
Toplayın kopan tüm duygularımı
Verin cellada
düşüncesizlik edildi yorgunluğuma

Beni şıklar boğdu hep
Karamsarlığımdan kimse sorumlu değildir

Evet mi hayır mı
Doğru mu yalan mı
Hepsi mi hiçbiri mi

şimdi bir şilep geçecek pencerenin önünden
sen uykudan yeni uyanmış
gerinirken manzaraya
ben yeni bir düş başlatacağım,
yeni bir dünya
kimse mendil sallamıyor olsa da arkamdan,

yeterince geç kalmadım mı zaten?
hayatı fazlası ile ciddiye aldığımı
milyonların önünde ilan etmişken
geri dönmek olmaz...

yaşanacak şeyler var hala pişman olunabilecek