Mehmet Yaş Şiirleri - Şair Mehmet Yaş

İnsan seviyorsa iki gözünden,
Sakınıyor gülüm inkar etsen de.
Çekilen çile’nin izi yüzünden,
Okunuyor gülüm inkar etsen de.

Gönlümüze birer kelepçe vurduk;

Kelimeler yüreğimde eriyor,
Derdimi dökecek dil mi var bende?
Cümle alem üzerime yürüyor,
Gayrı direnecek hal mi var bende.

Sonu meçhul bir kaç adım ötemin;

Birileri tutmadıkça,
Pürüzleri yontmadıkça,
Sivriltenin olmadıkça,
Direk bile olunmuyor.

Hâl hatırdan kopamazsan,

Dağın eteğinde yol alan yolcu,
Yücele, yücele yüceye gider.
Dinle beni dinle, oturan yolcu,
Gün akşama, akşam gece’ye gider.

Yürü bir an önce menzile var ki,

Çağlayan sazınla, coşkun özünle,
Hâlâ aramızda dolaşan Veysel.
Anmak hata olur seni hüzünle,
Sen ki, menziline ulaşan Veysel.

“Dostlar ben hatırlasın..” ne demek;

Manasız sözcükler hâkim kitaba,
Harfteki, devrimde tama galiba.
Evladın dilinden anlamaz baba,
Dil’deki, devrimde tamam galiba.

Türk bayrağı Türk’ün eliyle yandı!

Evlilik sadece iki kişinin,
Bir melce binası değil be gülüm.
Her şeyi olmalı insan eşinin,
Veledizinası değil be gülüm.

Hayat sahnesinde bir hiçmiş rolüm,

Bana seni çok görürsen,
İki elim de kandadır.
Sen bu aşkı yok görürsen,
Suçu beni yakandadır.

Sebep ne soramıyorum,

Benim şu boynumun bükülüşüne,
Düğün de, bayram da, seyran da yetmez.
Bağrımın günbegün sökülüşüne,
Onun uğradığı hüsran da yetmez.

Hıncım zapt olmuyor ne kadar çatsam,

Gözlerin mi mavi’ye boyuyordu engini;
Gökler mi gözlerinden alıyordu rengini?
Sensiz bulamıyorum mavinin ahengini..
Göklerin maviliği seninle bitti gülüm;
Özlenen mavilikler seninle gitti gülüm.