Mehmet Yaş Şiirleri - Şair Mehmet Yaş

Dili olun Münevver’in,
Bu olayın izi derin;
Şu katili ele verin!
Neredesin ey adalet?
Bir an önce tecelli et!

Gönlüm artık yokluğuna alıştı,
Ha kalmışsın, ha dönmüşsün fark etmez.
Zorlu yıllar birbiriyle yarıştı,
Ha unutmuş, ha sormuşsun fark etmez.

Hani gelecektin ay’ın on’unda,

Dünyanın sekizinci harikası,
Harran Ovası’nın bin yıllık rüyası..
Seninle gurur duyuyor,
Bütün Türk Dünyası!

Ben buldum mutluluğu,
Darı’sı sizin olsun.
Paylaşın bu bolluğu,
Yarısı sizin olsun.

Neye yarar küskünlük,

Toprağı çiçeksiz ölü bırakma,
Hayatın sihir’li dil’i çiçekler.
Çiçeği seversen gül’ü bırakma,
Saygı seli, sevgi sel’i çiçekler.

Bir dal karanfil’de, bir gonca gül’de,

Her kim ki güldürürse bir garibin yüzünü,
Allah’ım göstermesin o kul’una hüzün’ü..
Bir verene bin versin her iki cihan için,
Hiç tasa’ya düşmesin gönlü imtihan için.

“Veren el, alan el ‘den üstündür” der, resûlüm;

Ardından bir kötü söz etmedimse,
Maziden yadigâr bir sevgidendi.
Bir daha kalbimi kıramaz kimse,
Eskidendi o çok, çok eskidendi.

Vefasız bir aşka kanmam bir daha,

Denizin türküsünü dağlar mı besteliyor?
İçimdeki hüsranı kader mi listeliyor?
Ben uyanmak isterken ha bire üsteliyor,
Hayra yoramıyorum gördüğüm bu rüyayı;
Anlamadım velhasıl ben bu yalan dünyayı!

Topraktan renk almış o ellerini,
Sütbeyaz ellere değişmem köylüm.
Senin o öz Türkçe mert sözlerini,
Yapmacık dillere değişmem köylüm.

Aşkın tezgâhında dokunur sevda,
Sonra nakış, nakış kilime düşer.
Şeyda bülbül gibi olmuşum şeyda,
Halimden anlamak gülüme düşer.

Zalim felek yaman örmüş ağını,