Mehmet Yaş Şiirleri - Şair Mehmet Yaş

Feryat eder yoksulum, bu böyle nasıl zûlüm?
Eğer duyuramazsam bundan ben de mesûlüm!
Ben şairim hemşerim! bu da benim usûlüm,
Bu sese kulak verin, ses verin efendiler!
Onlar ki, yeterinden çok fazla direndiler.

EMİNEM

Ben sana doyamadım,
Her manada aç kaldım.
Cevrine kıyamadım,
Ben sana hep geç kaldım.

Yıl iki bin on üçmüş(!)

Yasal zemin hazırlar teröristi korursan,
Poliste, jandarmada, askerde, etkin olmaz!
Görevini yapana sen kelepçe vurursan,
Etkin olmayan gücün azmi de yetkin olmaz

Açılım fiyaskosu bu kanın sebebiyse,

Ayılık faslı,
İnden mi dersin?
Evvelin aslı,
Kinden mi dersin?

Kaşar yalaka,

Dili olun Münevver’in,
Bu olayın izi derin;
Şu katili ele verin!
Neredesin ey adalet?
Bir an önce tecelli et!

Gönlüm artık yokluğuna alıştı,
Ha kalmışsın, ha dönmüşsün fark etmez.
Zorlu yıllar birbiriyle yarıştı,
Ha unutmuş, ha sormuşsun fark etmez.

Hani gelecektin ay’ın on’unda,

Dünyanın sekizinci harikası,
Harran Ovası’nın bin yıllık rüyası..
Seninle gurur duyuyor,
Bütün Türk Dünyası!

Ben buldum mutluluğu,
Darı’sı sizin olsun.
Paylaşın bu bolluğu,
Yarısı sizin olsun.

Neye yarar küskünlük,

Toprağı çiçeksiz ölü bırakma,
Hayatın sihir’li dil’i çiçekler.
Çiçeği seversen gül’ü bırakma,
Saygı seli, sevgi sel’i çiçekler.

Bir dal karanfil’de, bir gonca gül’de,