Mehmet Doğan Şiirleri - Şair Mehmet Doğan

Aynı dili konuşuruz
Aynı yolda buluşuruz,
Aynı dostla tanışığız
Nedendir bilinmez
Olmuyor uzlaşımız.

Herkes dua eder,
Çare için derdine.
Ben şükrediyorum
Derdi verdin babama.

İstanbul’un gecekondularına
İçindeki yanık tenli insanlara
Bak gözlerinde yılların acısına,
Kaderin esiri olmuş insanlara bak.

Bak! Anadolu’ya,Artvin’e,Van’a bak

Kiminde yaprak kıpırdamaz
Kiminde tatlı bir meltem.
Zaman zaman sert eser
Eserse essin.
Bana hep fırtına
İsterse bir hortum

Allah biliyor ya
Bazen
Hiç olmak
En güzeli.
Ama elvermiyor
İnsan yüreği.

Yaratan cana can veren ben
Azrail olup can alan da ben
Evirip çevirmeden sözün özü
Yaratan da ben,can alanda ben

Bir söğüt dalı olsam,
Uzansam,
Zamantının üstüne.
O aksa,
Ben çürüsem sularında,
Gün olur

Rüzgar olup eseyim
Kömür karası yüzüne.
Yağmur olup yağayım
Yıkansın kömür karası.
Güneş olup saçayım ışığımı.
Ama gitmez yerin dibine.

Sen güneşsin
Ben dünya.
Sen yaradansın
Ben yaratılan.
Şeytan ne kadar
Uğraşsa da

Suriyeli çocuk
Yüreğin yüreğimde
Seninle öldüm ben de
İnsanlık çok büyük
Ulaşmıyor elim eline.