Adın her neyse
Çocuğum
Dünyada
Gördüğün tek mutluluk
Doğduğun gün
Annenin yüzüdür.
Eşeği bağlasan durmaz kapısında
Beni kapısında eşeği sanır.
Derleme toplama ufacık akılla
Kendini dünyanın alimi sanır.
Bağlamış kendini bir ipin ucuna
Kapısına bağladığı eşek gibi
Ey aklım sana ne diyeyim
Kah gelir kah gidersin
Melek mi gelir şeytan mı
Niye hep doğruyu söylersin.
Sen de kır kıçını,otur yerine
Söz söyleme,gir bir ahıra.
Allah eşit yaratmıyor insanı.
Anlaman zor biliyorum!
Allah eşit yaratmıyor insanı.
Ne Musa olursun,ne İsa
Ne de İbni Sina
Allah eşit yaratmıyor insanı
Yeter artık dedim
Çizdim üstünü her şeyin.
Ne kuşun kanadı umurumda
Ne karıncanın girmesi
Ayağımın altına.
Seninse al nefesimi.
Dudaklarımda sönen çağrılar var.
Kalbim insan sevgisiyle dopdolu
Anılarımda Anadolu.
Geceleri,gündüzleri
Aklımda ezilenleri.
Bir ömrün biriktirdiği.
Bazen çok kızıyorum
Anne çok kızıyorum
Sana
Senin cehaletin mahvetti
Beni.
Bırakıp gittin arkanda
Kim demiş ise yalan demiş
Hayatta en büyük armağan.
Benim için annem,babam
Gerisi kuyruklu yalan.
Rüzgar olur gökyüzünde gezerim
Bana vatan vereni atam bilirim
Soysuzlara aslan gibi kükrerim
Avşarım vatana canım veririm.
Yağmur yağar sel olur çoşarım
Dostun toprağını sular geçerim
Ne zaman aynaya baksam
Çaresizliktir gördüğüm
Gözlerimde.
Ve uzanan bir el boşlukta.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!