Ev çi hal me qevîmî
Dil bîrîne çav tevizî
Ev rewşê reng reşe
Dil,jiyan,roj meliqî
Ev ne hal lo ne tişte
Gözleri zeytin karası geleceğe umut saçan
Gamzeleri kan deryası, yaraları güller açan
Mor dağların eteğinde yıldızlara gülümserken
Obüslere hedef olan Qileban’lı küçük Zilan
Ölüm gelmiş kol geziyor! tüm mermiler can alıyor
Rohilat û roj hat hilat
Rojava heta serhat
Havîne dem jî bihar
Gul,zozan,dile welat
Deme dem ev deme
Ez virim tû jî wirî
Rebenoka diliê min
Rê dûre,roj jî kine
Êşe,jane li ser min
Xeyalê te tim ba min
Sebra nav dilê min
Kalk oğul kalk gidek
Yolcu yolunda gerek
Kurban olam boyuna
Sarıl bacına öpte gidek.
Şu ayrılık olmuş yasa,
Zoru dayatan
Soğuk ayazlı geceler
Bir sabahyıldızın
Firari bakışlarından
Gönlümce
Baharı, yazı yaşamak olsun hakkım
Atılan bomba atılan kurşundur
Tetiği çeken ise parmaklar
Yağan yağmur değil
Kar değil
Sıktığınız kurşunlar
Lê zerê por geverê mala me hemberê rê,
Rojane bendî teme, tu çim nehatî hê?
Min çavberda bejna te tu ketî nav dilê min!
Ez evîndarê teme zû were sebra min bê.
Amura porê te şe, porê te jî pir geşe…
Parmaklarından yıldızlar
Gözpınarlarından yaşlar
Dudaklarından ağıtlar dökülen
Savaş içinde her an ölümle olan
Umutlara koşan
Kürt kızı Evrim Demir’im ben.
-
Ümmü Eymen
Tüm Yorumlarhakikaten duygu dolu ders verici nitelikte bir şiir, kutlarım.