Mehmet Çobanoğlu Şiirleri - Şair Mehmet ...

Şafak koşsun sabaha artık bize gün doğsun
Karanlıklar yırtılsın vatan aydınlık olsun
Susmayın hep haykırın şu dağlar yankılansın
Yürüyün koç yiğitler zalimler bizden korksun

Ay çıksın bulutlardan memlekete nur dolsun

Kelebeğim narindir hep güzeldir, şirindir,
Kanatları rengârenk gökkuşağı gibidir,
Dokunmayın, tutmayın ardı sıra koşmayın
Aman canım çocuklar vallah o da canlıdır.

Kelebeğim çiçekte bir yıldıza benziyor,

Bizler proleter,işçi-köylü,yiğit emekçileriz
Nasır tutar ellerimiz, coşar akar alın terimiz
Bizler tarlada,fabrikada yan yana çalışanlar
Rotatifler açan, arpa-buğday eken, biçenleriz.

Bizler kadınlı,erkekli,genç,yaşlı emekçileriz

Ey candan sevdiğim dostum!
Sen hiç aç kaldın mı,
Yada çıplak?
Bir an olsa da,
Yada bir kaç saat?
Günlerce tutuşarak

İşte böyle,Diyarbakırlı bacım
Bizim hikâyemiz böyle başlar
Hepimize“bölücu”dediler“hain”
Bizi aldılar zindanlara tıkadılar.

İşte böyle,Adıyamanlı bacım

Kirinên wan tawanbaran min re ne dijware!
Qerf û tinazên bêbextan min re wek mirinê,
Mal û milk min re ne xeyale û tu ne hewce
Xêncî war û welat me,ji min re dişt ne divê

Xizanî û belengazî,tunebûnî ne bextê min e,

Sürün beni, sürün beni sımsıcak yüreklerle
Dalga, dalga çağlayayım
Döne, döne akayım
Her mevsim daha gür
Daha verimli
Tüm yaşama, geleceğe

Yaşamın cenderesinde
Kopan sol elinde domdom izleri
Başında sevgi bilmeyen bir kurşun yarası
Gözpınarlarında çağıl çağıl
Oluk oluk yaşlar akan
Her bir damla gözyaşın

Dövünen kadın ağlıyordu
Feryadı karışmıştı ağıdına
İçin için hüngür hüngür o
Elem,acı,kederle bağıra bağıra
Yanı başında uzanan kavak ağacı
Polenler döküyör

Gel işte,gel
Ey soysuz
Ey eşkıya
Yaptıklarını bir gör
Yakan sen!
Yanan ben