Mehmet Cıngır Şiirleri - Şair Mehmet Cıngır

Artık mevsiminde doğmuyor güneş
Şimdi sevsen de bir sevmesen de bir.
Yakıyorken umutları kor ateş,
Getiriliyorken üstüme tekbir,
Şimdi sevsen de bir sevmesen de bir.

Hiç kimseciklerin umurunda bile değil,
Âşık bülbül dalda ah çekip de şakıyor!
İçine konduğu kaba benziyor her şekil,
Herkes olaya kendi açısından bakıyor.

Sıradan bir gün.
Akıyor sıra dışı
Bir güne doğru.

İnsanlar vardır:
Silik,
Sıradan…
Malda, mülkte; makamda,mevkide
Gözleri yoktur.
Söz etmezler paradan.

Anlatma en yakınına bile sırrını,
Söyleme saçının teline bile.
Anlatır diğer saç tellerine;
Söyleme sırrını rüzgâra,
Rüzgâr fısıldar ağaçlara,
Ağaçlar anlatır kuşlara,

Sisli bir sonbahar günü yaşıyorum ülkemde,
Yaprak ölüleri yüzüyor durgun sularda.
Konar mı bizim de başımıza talih kuşu,
Verir mi bir gün kara günler son nefesini,
Bil ki duyacak Mevla’m gariplerin sesini.

Sev diyorlar,
Sevmeden sevilmiyor,
Sevilmeden de sevilmiyor ki…
Gözünde bir gökkuşağı görsem
Severim belki…

Seveceksin yaradılanı yaradandan ötürü
İnsanları,hayvanları,doğayı,her şeyi seveceksin.
Devleti,milleti,vatanı,bayrağı seveceksin
Ta içten seveceksin,yürekten seveceksin.
Hayat sevgiyle ve sevmekle güzel.

Allah’ı seviyorsan
Onun sevdiklerini seviyorsan
İnsanları seviyorsan
Hayvanları seviyorsan
Ağaçları seviyorsan
Kuşları seviyorsan

İncelen kalbimi kırıyosun
Neden?
Ağzının içinde her dönüşünde dilin,
Kalp kırıyor,gönül yıkıyor
İnceden inceden.