Oysa kıyıda köşede habersız
Yine düştü aklıma,
Yalnızca bir iz, derinlerde.
Sessiz bir suda dağılır gibi
İçimde adı konmamış bir ağırlık,
Ne ses, ne kelime,
Doktora giderek sordum halimi
Baktı bana neren ağrıyor dedi.
şaşırarak baktım ben etrafıma,
Dedim saf güler yüzlüsü girdi kanıma
Soru ile saldırıya geçerken
unutmak mümkün mü onu
Beynimizin bir köşesinde yuva yapmış duruyor
uzakta da olsa, ruhen ayrı değil
Durmadan yaşıyor içimizde
Görmeden yaşamanın dayanılmazlığını
Karanlıklarda bile beklerken yolunu
Biliyorum zamana yenilmiş ,yine yok.
Kiminle nerdedir şimdi?
Eğlencede mi?
Yoksa uzun bir sohbette mi?
Kayıp yıllarda mı?
Çocukları, kadınları, günahsızları katledenler,
Kendinden başkasını düşünmeyenler çoğaldı.
Katiller, hırsızlar, arsızlar cirit atıyor ortalıkta
Kıyamet mi yaklaştı ne? Belirdi alametler.
Kimse gelip selamınızı almaz
Onlar gibi hilekar olmayinca
İşini yaparsan el pençe divan
Yoksa gelip senin yüzüne bakmaz
Zaman akiyor yavaş yavaş
Geçiyor adım adım
sonbahar yaprakları gibi dökülüyor
yapraklar birer birer
Gün batımına az kaldı
unutulacak derken kendi kendime
zaman akıp gitsede
Aylar yıllar geçsede
o Tatlı gülüşünü
Unutmam asla seni
o zarif duruşunu
Zaman geçti
Her şey hatıralarda kaldı
Her gün uğruna
çırpındığımın yerini
Yeller aldı
önce onu kar
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!