Mahsun Doğan Şiirleri - Şair Mahsun Doğan

Kırılan bir insanı
Kırılan başka bir insan
Anlamasa bile Kırılan bir ayna
Muhakkak anlar

Asya gibi ihanete uğramıştık
Sevdiğimiz İlyaslar tarafından
Üstelik el uzatan Cemşitler de yoktu
Filmde sevgi aşkı yenmişti
Gerçek hayatta sevgi ölmüş
Aşk ise gömülmüştü

Ben o gece
Oyuncağı kırılmış bir çocuğun
Hüznünde boğuluyordum
Sen ise bir yetişkin gibi
Yenisini almaya gidiyordun

İnsanoğlu insanı kullanıyor
İnsanoğlu insanı satıyor
İnsanoğlu insanı katlediyor
Bir yerde yanılmış olmalıyım
Bu saydıklarımı yapan
İnsanın çocuğu olamaz

Beni bu hayatta bir tek sen üzmedin dedi
Beni bu hayatta en çok sen üzdün diyemedim

Kitabının arasında unuttuğu
Bir papatyaydım ben
Kuruya kuruya özledim onu

Bu kadar güzel seven bir adam
Bu kadar çok acı çekmemeli dedi kadın
Bu kadar çok acı çekmese adam
Bu kadar güzel sevmeyecekti dedi şair

Nedir ölüm söyle bana üstad
Kefene sarılmak mı
Sevdiğine sarılamamak mı

Gözlerinde gözlerimi gördüğüm gün
Gözlerimin ne kadar derin olduğunu anladım
Ellerinde ellerimi gördüğüm gün
Ellerimin ne kadar açık kaldığını anladım
Kalbinde kalbimi gördüğüm gün
Kalbimin ne kadar büyük olduğunu anladım

Ben ait olduğumu sandığım yerin
Kiralik olduğunu öğrendim
Ben Paranin gücü altinda ezildim
İşte o gün en pahali zehri içtim