Mahmut Polat Şiirleri - Şair Mahmut Polat

Mahmut Polat

zamanı değildi çekip gitmenin
beyaz bir ağıttır mevsim şimdi Alinda
kulaklarımda
eski bir yazdan kalma kelek sesleri
kıl bir çadırdan hatıra

Devamını Oku
Mahmut Polat

aylardan Kasımdı sonuydu güzün
seninle yolum kesiştiği gün
saçların tütündü bir güldü yüzün
ruhuma damladı bu yaban hüzün

mevsimler yıllar geçti aradan

Devamını Oku
Mahmut Polat

Hatalarımdan hiç ders çıkarmadım
Vazgeçmedim günahlarımdan
Şimdi bir sıradağ taşıyorum omuzlarımda
Kalbime civa gibi ağır bir şeyler çöküyor
Bulutlar gibi dağılıyor düşüncelerim

Devamını Oku
Mahmut Polat

Uzak diyarların birinde küçük mü küçük şirin mi şirin bir dağ köyünün izbe odalarının birinde, henüz idare lambasının bile olmadığı eski bir zamanda derin mi derin bir sessizlik hüküm sürerken dört mum cılız cılız ışık saçıyormuş etrafa...

____Birinci mum; "ben Barışım" ancak kimse benim sürekli yanık kalıp etrafa ışık saçabilmeme yardımcı olmuyor sönmek üzereyim dedikten sonra sessizce karanlığa gömülüvermiş...

____İkinci mum,"ben İnancım" lakin gerekli olduğuma inanmıyorum yanık kalmamında bir kıymeti kalmadı dedikten sonra dağ evinin kırık dökük penceresinden giren ve duvarlarını yalayıp geçen hafif bir dağ esintisiyle oda sönüvermiş...

Devamını Oku
Mahmut Polat

baharlar yaşadım
leylim leylim
Fırat akardı bir yanda
Ay'ın içinde yüzdüğü garip zamanda
etrafta börtü böcek kelebek
uyanırdı tabiat

Devamını Oku
Mahmut Polat

şiraz’dan kalkan bir çift güvercin
on sekiz çağımı getirsin benim
varsa dünyada lokman-ı hekim
bu ilkel ağrımı dindirsin benim

burada düz ikindi oralarda öğlen mi

Devamını Oku
Mahmut Polat

İçimin ırmağına akisleri düşünce eski günlerin
Kanatmaya başlarım gövdemin rüzgar yaralarını
Ne baba sevgisi gördüm
Ne şefkat elini annemin

Bu yüzden hep keder şiirleri yazar

Devamını Oku
Mahmut Polat

Sirkeci'de eser yorgun bir yel
Gözlerim hicran döker kan döker
Nafile aradım elimin yanında bir el
İnsanda ölürmüş anılarla beraber

Yaslandım iskelenin demirlerine

Devamını Oku
Mahmut Polat

yolları aramıza engel diye sen koydun
kumlara “son kuşlar da öldüler” kitabını da

bir dut ağacı meyvesini tırpan zamanı verir
biliyordun
gelip otururdun gölgesine

Devamını Oku
Mahmut Polat


Geçti öğlen, vakit dümdüz ikindi,
Dağlar gölgelendi, yollara akşam indi.
Şu fani dünyada, acep kaldı kaç günüm?
Yâ Râb!.. günahlarım için üzgünüm.

Devamını Oku