Köksal Akar Şiirleri - Şair Köksal Akar

Ürpertir içimi duyduğum sesler.
Ağla gitsin diyor bende tüm hisler.
Nasılsa sayılı bütün nefesler.

Kararmış gökleri sevda dağının.
Gülleri solmuşça durur bağının.

Merhaba muhabbet bağının gülü,
Kerem’in Aslı’sı, yari merhaba.
Seher zamanının şeyda bülbülü,
Sevda ordusunun eri merhaba.

Allah yardım etsin tuttuğun işte,

Kördüğüm ırmaklar, yollar kördüğüm,
Kıvrılır içimde siz gidersiniz.
Ben miyim aynada acep gördüğüm,
Yoksa bir yabancı yüz mü dersiniz.

Bir yokluk içinde varolan gerçek.

Gün olur kapımı çalar ansızın,
İçini içime döker hasretin.
Bağrımı derinden yaralar sızın,
Boynumu bir yana büker hasretin.

Kal demek kolay ya, giderken elbet.

Çok diyarlar gezdim; hayli geç oldu
Gayrı hasret çekmek artık güç oldu
Geçti gitti civan ömrüm, hiç oldu
Ne çok alır ne de artık az beni
Kavuşturun vatanıma tez beni

Takılır gölgesine ayaklarım, her günün,
Gözyaşında gözüm var, gurbetlerden sürgünün.

Vardığım en son ölüm,varlığındaki nokta...
Vardığım son noktanın başlangıcı bu nokta.



24/04/2004 - İzmir

Bir kağıt,bir kalem elimde her an,
Yazıyorum oğul,elimde değil.
Yâr olmaz ezelden ömrüme bu cân,
Üzüyorum oğul elimde değil.

Ömrümü bitiren şu gurbetlere,

Hayat köprüsünden girdim içeri,
Derde naçar oldum, gülmeye hasret.
Bu hasretlik yakar-yıkar her yeri
Bir gün kavuşursun ey gönlüm sabret.

Nafile bu ateş yanmış bir kere.

_____________Doğduğum günün anısına...

Deli gönül hasret ile intizar,
Çeke çeke uslanacak bilirim.
Feryadımı duyar ise nazlı yar,
Vuslat bize seslenecek bilirim.