Köksal Akar Şiirleri - Şair Köksal Akar

Ey umudu siyaha yakın duran lalezâr!
Söyle hangi ölüyü sana getirir mezar?

Sen ey hayal şehrinde ruhları saran kadın!
Vurulur gözlerinde nice umut ve hayal
Sonsuz bir bekleyiştir yüreğinde heyecan

Bakıp durma yücelerden,
Şımartmasın kibrin seni,
İlmini al hecelerden,
Terk etmesin sabrın seni.

Sevgi ile tart sözünü,

Hile ile girme eren yurduna,
Çaldığın her kapıdan gir desinler.
Çare ol ki gariplerin derdine,
Bu cihanda şanına er desinler.

Muhabbetin feyiz alsın sünnetten,

Gülersen fermandır hilal kaşların,
Çatarsan, çatarsan, çatarsan hicran...
Ruhuma dermandır akan yaşların
Yutarsan, yutarsan, yutarsan hicrân...

Bilirim iy'olmaz sevda yarası

Hayat uzun hayat çetin,
Deli deli esme oğul.
Hep yücelmekse niyetin,
Çalışmayı kesme oğul.

Hak için savaşsın elin

Bitmeyen bir ah ile bulanır yalnızlığım
Firkat olur bağrıma dolanır yalnızlığım.
Ah etmem, gamdan özge, ruhumda tütse efkâr;
Her akşam beni benden dilenir yalnızlığım.

Elbet bir gün yanacaksın,
Dünyayı hoş sanacaksın.
Ne var ki uyanacaksın,
Uyu yavrum uyu uyu…

Yaşamak mı, söyle; nasıl?

Varlık mertebesinde koynundayım bir hiç'in;
Ben ki benden vazgeçtim, bana tahammül için...

Ömrümden yüz çevirmiş geçip giden şu zaman,
Bildim, dünyada yalnız benim bahtına kurban.

Asırlar, yapayalnız ve beyhûde asırlar…
Utancını duymuştu verilen bir müjdenin.
Bir devin yüreğine saplandıkça nasırlar
Tebessüm yer etmişti asık yüzünde senin.

Maverâdan yükseldi ismini yücelten ses;