Köksal Akar Şiirleri - Şair Köksal Akar

Açıldı gökkubbede kapılar birer birer,
Yaradanın izniyle beşeriyat canlandı.
O mübârek isminin şanıyla mesafeler,
Yedi iklim, Hak dünya, geceler aydınlandı...

Doğdu güneş nûrunun gölgesinde Nebi'nin,

Ruh kalıbında esir, tene isyanda suret,
Uyku da neden hala fikir ve akıl; hayret!

Neslini inkâr ile garba dönmüş hayali,
Yoktur cebriliğinin cihanda bir emsali!

Kaç ömür tükettim de gittiğin günden beri,
Mevsimler değişmedi; açmadı güller Elif!
Kaç yıl aradım bilmem saklandığın o yeri,
Gelmek istedim sana, gelmedi yollar Elif!

Burcu burcu hasretin, bağrımdan vurdu beni,

Dost dediğin güle benzer,
Tutmasını bilmek gerek.
Kahır bile bala benzer,
Yutmasını bilmek gerek.

Hak yaratmış seni beni,

Duysun beni duymayan da,
Dost olacak el isterim.
Gelmiş geçmiş tüm zamanda,
Dosdoğru bir yol isterim.

Gelen olmaz giden olmaz,

Ben doğdum maviyi vurdu avcılar,
Kapladı yönümü siyah bir duman.
Bir başka ruhuma sindi sancılar,
Yıldızları yerde gördüğüm zaman.

Dirildi karanlık, ışıklar söndü;

Uyan ki zamanlar geçmekte yavrum.
Yokluğun sinemi yakar kavurur.
Gelenler tez elden göçmekte yavrum.
Bu hasret bağrımdan bir başka vurur.

Hasretin vurdukça bağrıma derin.

Asım’ın neslini bilmedik oğul
Bir lokma ekmeği bölmedik oğul
Her lahza ağladık, gülmedik oğul
Dinmedi dünyada sızımız eyvah!
Iradı özünden özümüz eyvah!

Tutuştur elinle ey dost,yaramı,
Yakmazsan Leyla'nın yarası yakar.
Ağlamak dert değil,bildim veremi,
Içimi sevdanın neresi yakar.

Elemdir duyduğum baştan bu canda,

Gidiyorum ardımda mesafeler bırakıp,
Çilesiz mevsimleri bulmaya gidiyorum.
Efsunlu bakışlarla son bir yüzüne bakıp,
Sende kalan her şeyi almaya gidiyorum.

Gidiyorum bir rüya içinde sessiz dilim.