Kıskanılan Kalabalık Şiiri - Hakan Sipahi

oğlu onun,
iki gün önce söz etsem,
inanmazsın ha!

onun oğlu,
ağlayarak diz çöktü.
çıplak ve soğuk ayaklarını
öptü ayaklarını.
yakıştı,
toprağa gözyaşları.

o gün orada değildim ya.
arada giderim,
gölgesi
zihnime düşer.
dizlerimi bir şiirin rengi gibi
senin toprağına iliklerim.

benim kızım, yaşa! gel!
kitaplarım, eşyalarım, yazdıklarım
sana (güvercinim)
diz çöktürmesin.

kıskanılan kalabalık
biziz!
senin gülüşün.