Kemal Doğanay Şiirleri - Şair Kemal Doğanay

Karda kışta kıyamette,
Yanan yürek bizim oldu.
Gittiğimiz her davette,
Yanan yürek bizim oldu.

Nice sevdaları maziye gömdük
Kerem, Aslı için yanınca güldük
Bütün olanları biz haktan bildik,
Doğru yol dediğin bulunur bir gün!

Cennet’in Kapısı sırlı geçilmez

Sönmez bu ocağın ateşi sönmez,
Vatan hasretini bizler çekeriz.
Gurbete gidenler geriye dönmez,
Vatan hasretini bizler çekeriz.

Mazi aklımdan gitmez
Viranda bülbül ötmez
Sevenlere son sözüm,
Bizim türkümüz bitmez.

Tuna sakin aksa da

Gökyüzünde doğan güneş
Dünyada yok sana bir eş
Yeryüzünde gezen kardeş,
Söylermisin bunlar neden?

Direği yok gökte durur

Çektiğim bu acılar inan ki bana yeter
Bütün mesajlarını sildim bunu bilesin
Şu gurbet dedikleri ayrılıktan da beter
İçine sevdaları saldım bunu bilesin

Umudumu bağladım gönülden sözlerine

Sensizlikde olur dedim,
Olmaz desem yalan olur!
Bu dert beni bulur dedim,
Bulmaz desem yalan olur!

Kaf Dağı’na ava gittim

Yağmurlar mı küstü,rüzgar mı esti
Anlamadım gitti bu nasıl hava?
Derbederin biri yolumu kesti
Anlamadım gitti bu nasıl hava?

Boşuna dediler hayat boşuna

Kar yağsa da dünyamıza,
Bunun sonu belli olmaz.
Gün doğsa da rüyamıza,
Bunun sonu belli olmaz.

Çok ızdırap çektim sanma

Bu güzel topraklarda;
Suyundan içmediğimiz pınar
Gölgesinde yatmadığımız çınar
Kalmadı hiç çocuğum!

Dağlarıyla, taşlarıyla