Ben beni bilseydim, yakarmıydım kendimi
Şu dünyaya gelişin, hikmetine ermedim
Kırmadığım nem kaldı, doldururken testimi
Pireyi deve yapıp, yüzümü güldürmedim
Kırık ok hiç gidermi, gerçek olan hedefe
Gül yüzüyle gülerken vardı elin evine
Kol kanat kırılırken çaresizlik yüzünden
İtilip kakılıyor yalan sevgi selinde
Irgat gibi çalışır gülmez oldu özünden
Zehir içer günlerce sessizce çalışırken
Bedenimi sıcak yakar kavurur
Yüreğimi yakan güle ne deyim
Estirdikçe çölden sam'ı savurur
Benliğimi çalan güle ne deyim
Bir sözüyle yarim diye yandırır
Gülen yüze bakıp, aldanma sakın
Yürekte ki kini bilemezsin sen
Ağızdan çıkacak cümleden sakın
Sözlerinle beni ağlatansın sen
Göz göze gelince çiçekler açar
Karanlıktan çıkıp, gün yüzü gören
Huzura erenin gül yüzü güler
Seher vakti zühre yıldızı gören
Parlayan yüzüyle gelirken güler
Her gelen sorsa da adını demem
Gülerken gözlerin oldukça güzel,
Gamzede açılan çiçeği gördüm
Susarken bakışı çok ayrı güzel
Dilinden bal döken güzeli gördüm
Karadır saçları beyazdır teni
Hayalin aklımda, gitmez gözümden
İçime attığın ateşin yakar
Yolumu keserek vurdun özümden
Gönlüme saldığı gülleri yakar
Bir akşam vaktinde sesi gelince
Gül Leyli
Gözlerim arar seni,
Damağımdadır tadın
Gördüm iki saç arasında
Özlemişim cızırdayan sesin
Akar ağzımın suyu
Kadir kıymet bilen başım tacıdır
Gül yüzüne hasret kaldım sevdiğim
Candan öte olan insan hasıdır
Kalpden kalbe gülü saçar sevdiğim
Şu dağları bir tek sözle aşarak
Sevmeyi bilenleri başıma taç ederken
Has bahçenin içinde güzel güller yeşermiş
Gözaltından sessizce, baktığımı süzerken
Sevdasının uğruna gece gündüz yanarmış
Ne oldum demeyenin çevresine dön de bak
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!