Kazım Üçok Şiirleri - Şair Kazım Üçok

Bir su kaynasın tenceresinde
Varsın tezek koksun ocağı
İsterse geçilmesin çamurundan sokakların
Değil mi ki bastığım yer bir vatan toprağı
İşte o yerlerde ben varım
Öğretmenim ya bir yerinde vatanın!..

Ben bir fidan olsam yâre karşı
Yâr penceresi bana karşı
Her gece güller açsam yeniden
Sabahları gel eylesem ona karşı

Dalım değse fistanına şalına

Söyle nedir o koynunda sakladığın
Hem ayvaya hem de nara benziyor
Ellerinle durup durup yokladığın
Çifte balkonlu yere benziyor

Sanki tutmasan dökülecek gibi

Ne hanı buldum ne hancıyı
Bir garibim konmaya geldim
Bilmez eller içimdeki sancıyı
Ben derdime yanmaya geldim

Al al olur açarken güller

Geri ver aldıklarını benden
Geri ver aldıklarını giden ömrümden
Evimden, ocağımdan, memleketimden
Aldıklarını geri ver!..

Şu sönmüş ocaklardan, şu viranelerden
Kimler gelip geçti bu hanelerden
Bir es-salat okunur minarelerden
Neylersin; yolculuk buraya kadarmış

Görecek günler varken daha

‘Zamanla unutulur’ derlerdi
Oysa unutulmuyor anılar
Bana çocukluğumu geri verin
Giden yıllar, giden yıllar
Acı tatlı ne varsa tüm hatıralar
Bana çocukluğumu geri verin

Bir keramet olsaydı
Sakalda saçta
Gittiğin berber salonlarında
Olduğun her tıraşta
Kestirip atar mıydın hiç

Yıllarımı verdim ömür tükettim
Bu kadar sevilmeye değer miydin?
Şu gönül sarayıma sultan ettim
Bu kadar sevilmeye değer miydin?

Ne zaman baksam gözlerine

Güzelim, vakit geç
Şimdi herkes uykuda
Bilmem neler yazsam sana
Neler anlatsam bu mektubumda

Dudaklarımda kelimeler eksik