Kazım Üçok Şiirleri - Şair Kazım Üçok

Gecenin karanlığında ayak sesinden
Gelişinden belli olur şiir
Daha ilk fasıldan ilk nağmesinden
Yürüyüşünden belli olur şiir

Gezdi baştanbaşa diyar-ı âlemi
Beldeler kâşaneler gördü şair
Dolaştı bütün mülkü İslam’ı
Yanmış yıkılmış viraneler gördü şair

Hepsi de yokluk yoksulluk içinde

Önce gözlerin girer düşlerime
Mavi bir bulut gibi
Biraz ağlamaklı biraz ıslak

Önce gözlerin girer düşlerime
Duman duman

Gökyüzünde yıldız gibi
O şehrin ışıkları
İçin için ağlayan bir kız gibi
O şehrin ışıkları

Gözlerimde uyku gibi

Yine yalnızdım dün gece
Uyku yoktu gözlerimde
Vurdum kendimi sokaklara
Arkama bakmadan yürüdüm
Ben vardım
Yalnızlığım vardı

Koç-yiğidim mektup saldım al diyor
Aldım mektubunu durma gel gayrı
Kara gözlüm efkârlanma gül diyor
Kalmadı bende gülecek hal gayrı

Mor dağlara karargâhlar kurulsun

Şimdi bizim eller boran mı, kar mı ola
Burada bahçelerin gül gül olduğu zamandır.
Acep bir arayan soran var mı ola
Yine gönlüme bir hal hal olduğu zamandır.

Düştü mü cemreler toprağa, suya

Hani bazen tükenir ya ümitler
Hep sisler içinde kalırsın çaresiz
Ya yağmur yağsa dersin ya da kar
Gelmez bir türlü beklenen o bahar

Siz beni öldü mü sandınız
Darağacına çekmekle
Zalimler, zorbalar ölür
Karabasan gecelerde
Kanlı elleriyle cellatlar ölür
Siz beni öldü mü sandınız

Havada bölük bölük
Giderken kırlangıçlar turnalar
Bir gariplik çöker içime ince ince
Depreşir gönlümde eski yareler
Sonbahar gelince
Solar ruhumun al-yeşil örtüsü