Kazım Üçok Şiirleri - Şair Kazım Üçok

Kollarında kelepçeler eskidi
Pas tuttu prangalar ayaklarında
Hapishaneler yoruldu seni ağırlamaktan
Sen yorulmadın
Mangal yürekli adam!

Bu nasıl sabah bu nasıl gece
Bu nasıl bir akıl tutulması
Bu nasıl bir işkence
Belli ki karar yükseklerden geliyor
Baktım, saatler 7’yi gösteriyor…

Bu nasıl sabah bu nasıl gece
Bu nasıl bir akıl tutulması
Bu nasıl bir işkence
Belli ki karar yükseklerden geliyor

Şairlik böyle midir usta
Böyle mi olur şairin çilesi
Henüz haber yok yazılmamış o şiirlerden
Ne bir sinyal ne bir esinti
Sanki söz tükendi yüreğimde
Zulamda kelimeler bitti

Ben her gece
Sek içerim şiirlerimi Esterina
Kulaklarımda efsunlu bir musiki
Başımda bir deli rüzgâr

Memleket deyince;
Çocukluğum gelir aklıma
Toprak damlı evler gelir
Memleket deyince;
Anılarım gelir aklıma
Yağmur kokulu odalar gelir

Nasılsın diye sorma halimi
Yanmış yıkılmış kent gibiyim ben
İstersen anlatayım sana pürmelalimi
Aynı bizim; memleket gibiyim ben

Benim de hayallerim düşlerim vardı

Daraldıkça daraldı penceremiz
Git gide uzaklaştık menzilimizden
Hep başka limanlara savruldu yelkenlerimiz
Kestik selamı sabahı birbirimizden

Sinmiş ruhumuza

Boşalmış yollar sokaklar
O dostlar o insanlar nerede
Kapılar kapanmış sönmüş ocaklar
O yarenler o canlar nerede

Zaman susmuş saatler durmuş

N’olur;
Çıkıp gelsen bir gece vakti
Hayal gibi düş gibi
Gelip kurulsan gönül tahtıma
Sanki hiç gitmemiş
Hep buradaymış gibi