İsmet Ülker Şiirleri - Şair İsmet Ülker

Yolun düşerse değil, yolun düşsün;
Ayda yılda bir olsa da, çık gel gül’üm.
Gündüzleri hayalim, geceleri düşümsün;
Varlığın mutluluk, yokluğun zulüm.

Senden gelen her şeye razıyım;

Bir İstanbul sabahı alır beni benden…
Hayal kurdurur yaşamın her renginden…
Gönül kuş olup uçmak ister kendiliğinden…
Bir sevda kurşunu vurur beni yüreğimden!

Bir İstanbul sabahı uyanıyorum aniden…

Varlığım seni rahatsız ediyorsa,
beni yak; küllerimi rüzgârlara savur.
Eğer ki için hâlâ soğumamışsa,
topla küllerimi, yeniden kavur.

Yokluğum seni mutlu edecekse,

Gözleri İstanbul kadın..
Bakışın bir mavi yangın..
Şarap mıydı? Dudakların..
Esrik gönlümde yıllandın.

Bir sabah uyansam, dünya güllük gülistanlık olsa…
Bir mucize olsa, insanlar mutluluktan uçsa…
Bir sabah uyansam, herkes dünyada aynı dili konuşsa…
Bir mucize olsa, kalpler sonsuza dek aşkla atsa…

Bir sabah uyansam, insanlara kanat takıp uçursam…

Bir yaz yağmuruna yakalanmıştık el ele seninle ansızın…
Sırılsıklam bir şekilde yürüyorduk durmaksızın…
Gökkuşağı altında dilek tutmuştuk ikimiz…
Hiç ayrılmasın diye kenetlenen ellerimiz…

Gözlerimin önünden gitmiyor sana özgü gülüşün!...

Ben çocuk muyum, bir sevindirip bir üzüyorsun,
Ben sucuk muyum, hep kafamın etini yiyorsun.
Sen iyi misin, ağlayacağın yerde gülüyorsun,
Bütün bunları bana inat olsun diye mi yapıyorsun?

Böyle sevgi, aşk olmaz olsun,

Bu gece yine uykusuz kaldım
Seni düşünüp maziye daldım
Bazen güldüm, bazen ağladım
O anları adeta yeniden yaşadım

Bu şiirimi:

Henüz ömrünün baharında aramızdan ayrılan
ve hayatın kısacık yolculuğunda,
dünyada iz bırakan,
özellikle ölümü beni derinden yaralayan

Sensiz doğan güneşin,
Sensiz aldığım nefesin,
Senin olmadığın yerde
Canı cehenneme herkesin!