İsmet Ülker Şiirleri - Şair İsmet Ülker

Bir şarkı çınlar kulaklarımda!..
Mazide kalmış eski bir şarkı...
Takılmış dilime birkaç kelime;
Mırıldandığım bu şarkı o şarkı...

Dolanmış dilime üç beş kelime…

Söyle felek; benimle zorun ne?
Bir gün olsun, gülmedin şu yüzüme.
Düşünmekten, uyku girmez gözüme.
Düşmanlarımı güldürür, beni ağlatırsın.

Kahpe felek, benimle derdin ne?

Dün gece sokağından geçtim…
Evinin ışıkları yanıyordu…
Sensiz, çaresiz yine içtim…
Kabuk bağlayan yaram kanıyordu…

Gökyüzünde milyonlarca yıldız;

Bana “Ayrılmalıyız” derken telefonda—
Beynimden vurulmuşa döndüm o anda...
Seninle konuştuğumuz zaman zarfında
Öldüm, öldüm dirildim be Funda.

Buğulandı gözlerim, ağlayamadım—

Bu gece; ilk buluştuğumuz sahile gittim...
Uzandım kumsala; uzun, uzun gökyüzünü seyrettim...
Sonra sahil boyu yürüdüm biraz, senden bir iz aradım...
Anılar canlandı gözümde; efkarlandım, bir sigara sardım...

Biliyorum, çare değil sensizliğime; fakat yine de bir teselli işte;

Gelip kapımda yatsan
Gece gündüz yalvarsan
Pişman olup ağlasan
Geçti bor'un pazarı
Sür eşeği niğdeye

Mecnun Leyla için çöllere düştüyse,
Ferhat şirin için dağları deldiyse,
Kerem aslı'nın aşkıyla yandıysa,
Ben de senin için delirmedim mi?

Şimdi onların aşkı birer efsane

Gözlerini görmezsem, güneşim doğmaz...
Yüzünü dönmezsen, sabahım olmaz...
Seninle el ele gezip tozmasam...
İnan ki, aşkın bir anlamı kalmaz...

Gel, gözünü seveyim...

Ne günler yaşandı tükendi sensiz...
Ne geceler geçti aşksız sevgisiz...
Yine dilimde bir ayrılık şarkısı...
Gözlerim yolda, içimde ümit kırıntısı...

Sensizliğe mahküm edip gittin beni...

Bende; sevdim, sevildim bir zamanlar…
Ar damarı çatlamamıştı henüz toprağın.

İçten içe yaşanırdı eskiden sevdalar,
Duygular dillendirilmezdi; kalp olsa da darmadağın.