İsmet Can Şiirleri - Şair İsmet Can

Mesafe koyalım, yürek dürtüsüne
Aşk yükselirken, sevda kürsüsüne
Bitirmeden bizi, duygu örtüsüne
Geri çekil bir adım, mesafe koyalım

Bakışlar gel deyip, ayaklar giderse

Affetmesi için, sende aç ellerini yalvar
Mevla’na
Ham iken, yanıp pişmedi mi baksana
Mevlana

Yaşlanmak mı?
Aldırmıyorum yıllara
Beyazlayadursun başım
Kızmıyorum saçımda ki kıllara

Ben, yıllanmış şarap

Soğuk yataklı, toprak duvarlı mezar
Çeker her canı kendine, azar azar
Ölmek isteyen kaç taliplisi var
Alt üst eder aklı, düşünceyi bozar

Unutma her faninin nefesi tek tek, sayık

Bir kazma
Bir kürek
İşte
Ölüm için ön koşul
Toprak zaten vardı
Ondan zerre taşıyor insan

Nerden bilirdim, bir yılanın üç yıl uyuduğunu
Balın, bozulmayan tek gıda olduğunu
Ördek sesinin, yankı yapmadığını
Ve denizyıldızının beyni olmadığını

Bilemezdim, suyun üç milyar yaşında olduğunu

İlim hızla ilerliyor, inanç geride kalıyor
Ahir zaman insanı, her pisliğe dalıyor
İyi kötü demeden, ne bulursa alıyor
Her şey kötüye gidiyor, neredesin şeriat

Faizin adı oldu; temel ihtiyaç kredisi

Kulaklarımda bir ney sesi
Ve denizin hoş hışırtısı
Dalgaların sahile vuran melodisi
Ve Ney'in tatlı kulak kaşıntısı

Bilmem ki beni uzaklara götüren, ney

Daha geçen hafta veda etmiştik; Kızıldeniz'e
El sallamıştı; o da, Eritre sahilinden
Ama bizim rüyamız başkaydı
Cezbediyordu; bizi Nil
Ve nihayet buluştuk; Beyaz Nil ile
Mavi Nil'den

Noel Baba, bir tuzaktır
Gerçeklerden uzaktır

Antalya'dadır; mezarı
Anonimdir, yazarı