Yalnızlıktan üşüyor, yalnızlığım
Sarkıtlarımdan damlıyor, mecali
Çıt bile çıkmıyor karanlıklarımdan
Bir sürü göz parlıyor ıssızda
Gecenin yalnızlığında
Yarasa kadar sessiz
Çok sünepe bir çocuktu, okula devam etmedi
Yoksuldu babası, ideallerini geleceğe itmedi
Kimseye özenip, peşi sıra arkasından gitmedi
Sümükleri akardı sürekli, herkes derdi sünepe
Zengin arkadaşları vardı etrafında, okudu hepsi
Detaylar bütünüdür, hayatın tüm ayak sacı
Küllese de yürekleri, uçup gitmez hiçbir acı
Geri getirmez mutluluğu, ağlasa da ana bacı
Yaşamamalı acı sinede, edilmese de baş tacı
Faniler yolcuyken sonsuza, soğuk ecel hancı
Ruhumu sıkıyor, yalnızlığın
İşte bu, en büyük sıkıntım
Üstüme geliyor duvarlar
İşte bu, enkazda ki yıkıntım
Bir işaret verseydin duvarların ötesinden
İşte bu, beklentidir tek takıntım
Üveys adında bir çoban yaşardı; sıcak Yemen diyarında
Takva noktasında yemen\'de kimse yoktu; onun ayarında
Yaşlı ve hasta annesine hizmet etmekle geçerdi; ömrü
Az kazançla çok hayır yaparak, geçinirdi tam kararında
Her daim konuşurdu; ayet ve hadis dayanaklı sözüyle
Bulaşma sevdaya, karanlık bir zindan
Ağırdır sabrı, geçmesi zordur candan
Aşk bir yandan bastırır, ecel bir yandan
Umutlanma vuslata, vaktin varken git
Bekle hırçın sahilde, yakındır son gemi
Bugün benim, en heyecanlı bir günüm
Çağrımı aldım; askerliğe uzandı yönüm
Ey sevgilim, senden ayrıldığıma üzgünüm
Vatan bana, sevdam sana emanet
Babamla annemin ellerini öptüm, ilk önce
Gittiğin o gün bende deprem oldu
Yolunu gözlemek kaderim oldu
İstemesem de göz pınarlarım doldu
'Özlüyorum' de tırnak içinde
Gurbette ki hasretin bende azarken
Yıl bin dokuz yüz on iki, aylardan Nisan
Titanik’e yolcu dolduruldu binlerce insan
Herkes diyordu; bu gemi asla batmaz
Batmak bir kenara yan bile yatmaz
Sabahın ilk saatleriydi
Hala devam ediyordu yağmur
Geceden beri
Küsmüştü içi boşalan bulutlar
Sevindirmişti yeri
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!