Benim adım yağmur damlası
Önceleri buhardan ibarettim
Yükselerek, yoğunlukla
Bulutlara eriştim
Süzüldüm atmosferde
İklimi değişti dünyanın, ozon deliniyor
Kıtalar uzaklaşıyor giderek, sona geliniyor
Teknoloji tembeli insan, çare de eriniyor
Okyanus akıntıları işaret, buzlar erirken
Kırıyor güneş aysbergleri, iki kutup uzaklarda
Ay gülümser geceleri
Tebessüm eder yıldızlara
Beyaz bir damladır siyahta
Çünkü ay beyazdır
Güzel bir kız gibidir yüzü
Kum fırtınaları esiyor bazen çölde
Çöl çiçeğinin kokusu kalmış, gülde
Cansuyu vermeden, istersen ölde
Kaktüslere inat yaşıyor, çöl çiçeği
Kokusu saklı, rüzgarda ve yelde
Bu mevsim de geçti, gelmedin
Artık sonbaharda gel
Yağmurla yüklendi bulutlar
Hadi, yağmur düşmeden gel
Karlar kapladı, yüksek dağları
İki saat önce ki yağmurun çamurları yapışıyordu ellerimize
Üniformalarımızı değil, çamuru giyinmiştik üzerlerimize
Gün doğarken geldiğimiz bu cephe de mahsur kalmıştık adeta
Dakikalar sonra gelecek hücum emriyle, Allah ismi inecek dillerimize
Cephe çukuru, sıralanmış askerle dolu, barut kokusu genizlerde
Eller titriyordu soğuktan, çok koymuştu bu yürek göçü
Ağır hasarlar açmasına rağmen, alınamayacaktı acının öcü
Zira yoktu şimdi, hiç kimsenin bunu yapabilecek bir gücü
Geçmişi yıktığı gibi, geleceği de korkutuyordu büyük göç
Sınır tanımıyor, sınırdan geçen, sınırsız yığılmış yürekler
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!