İsmet Can Şiirleri - Şair İsmet Can

Bulutlar bile küsmüştü o güne
Hüzünlenmişti yağmurlar
Ve tadı yoktu güneşin
O gün başka gündü zira
Düşmanın tozlu çizmeleri, ayak basmıştı Bursa'ya
Bursa alışık değildi böyle bir güne

Gözlerim kapalı, hissetmiyorum dünyanın ahengini
Adını duyuyorum ama, bilemiyorum cümle rengini
Göremiyorum bak, çünkü buna gözlerim engel
Uzat ve tut ellerimi, bekletmeden hemen gel

Duymuyor kulaklarım, kuşların güzel seslerini

EY OĞUL

O, saf yüreğinle ve pamuksu minik ellerinle tutardın elimi,
Gülümserken meleklere, büyümüşlüğün süslerdi hayalimi,
Ey oğul, büyüyüp de delikanlı olsaydın derdim,
Derdim de, sevgini kalbime batırır gömerdim.

Duvar
Soğuk duvar
Yıllanmış arkadaşım
Gece yatarken, sana bakar yatarım
Sabah kalktığımda sana bakar kalkarım
Şu kadersiz yüreğime, ne ağıtlar yakarım

Büyük olur, erkek gibi erkeklerin yüreği
Düşünmez ölümü, verir aşka her şeyi
İhanete bürünür, anlatmazsa gerçeği
Zor geldiğinden, erkeklerde ağlar

Ender olur, hakiki erkek ağlaması

Efkârından hüzünlenip de, bir sigara yak
Al albümünü eline, geçmiş resimlerine bak
Canlandır sevgilini duvarda, kafana tak
İmkânsız aşk dedikleri, bir çıkmaz sokak

Yağdırmazsan yağmurunu, çöldür kurak

Hüznün ortasındayım yine
Bir mutluyum, bir mutsuzum
Bugün senin doğum günün
Bundandır kanayan sızım

Hediye ettiğin o çakmakla yaktım mumları

Gerçekleşince haberin en büyüğü
Bozar batıl anlayışında ki büyüyü

Şok haber değil, dünyada ki savaşlar
Bu haberden, tüm fitneler yavaşlar

Tek buluşma yerimizdi, Dilek Ağacı
Yağmur sırılsıklam ıslatsa da
Dilek tutardık, dallarına yemenili çaput bağlayarak
Ve ebedi vuslatımıza ağlayarak

Ne bilirdik yaptığımız işin hurafe olduğunu

Bir gün
Ellerini soğuktan oğuşturup, sobaya yapıştıysan.
Yarınların endişesiyle, avuçlarını çenelerine dayadıysan,
Torniston elbiselerinle, sıvasız duvarlara yaslandıysan,
Ve eski resimlerin üzerine gözyaşı akıttıysan,
Beni o zaman anlarsın.