İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

bize yazık ettiler.
aldılar umutlarımızı.
vurdular hançer hançer.
kırdılar kanadını kanaryamızın.
çiçeğimizi kopardılar dalından.
çiğnediler hemde hiç acımadan

aşk çabalarım boşa.
senden sonra bin yaşındayım.
seni çok fazla
seni ölümüne
seni sanki,
milattan beri sensiz yaşıyorum.

sevmekten çok ölmeyi bilen
gülmek şöyle dursun tebessümü bilemeyen
sevdiği sanatçının konserinde hep en geriler itilen.
belki esmerliğinden.
belki şivesinden
belki elbisesinden

asıl acı veren ayrılık şarkılar değil,
gerçi şarkılarda biraz tehlikeli
yani öyle o kadarda masum değil.

tecrübelerimden biliyorum
ilk kıvılcımı onlar düşürüyor yüreklere

kan beynime değil;
soframa sıçradığı için bu kavga.
bölüştüğüm lokmamın
masumiyetine muhalefet edenlere bu kin.
sayısal rakamlarla ifade edilemeyecek kadar
savuracağım küfrümü kardeşliğimizi kanatanlara.

şiirler yazarsın,
içinde hiç kimseyi barındırmayan.
sonra oturur ağlarsın birine,
şiirlerinde bile olmayan.

bilinir...

seni hiç unutmadım ayçiçeğim
hiç aklımdan çıkmadın
hiç unutmadım seni hiç bir anımda.
unutamadım gözlerinin karasını,
hep hayalin vardı yokluğunda
hasretinin boy attığı gönül toprağımda.

kahramansız hikayeler yazıyorum
içinde hiç kimseyi barındırmayan.
sadece bir senaryo
has oğlanı bırak;
figüranı bile olmayan.

kaçağım bu akşam.
kusura bakma gelemedim yasına.
öldürmüşsün beni yüreğinde
ve açmışsın kapılarını bir başkasına.

git desen giderdim zaten.

kahrolası bir mazi kalmış geride.
umutlarımız sürgüne gönderilmiş.
aşkımız müebbet...içeride...

sığındığımız kovuklar acıyla sarmaladı bizi.
biz düştük