İrfan Bakırcı Şiirleri - Şair İrfan Bakırcı

sus..
ne olursun konuşma ölümüne sevdiğim.
yaralım, canım.
bu gidiş inadına değil mecburi
inan kanıyor her yanım.

akşam olmuş sen yokmuşsun.
yastığım öksüz kalmış.
odam kimsesiz.
ben üzülmüyorum ama
onlar kaldı çaresiz.

hangi acının başağrısıdır bu,
hangi sancının gözyaşı.
hangi yabancı kelimenin,
türkçede veya kürtçedeki açıklamasıdır.
yanlız yaşayanın bildiği
kendini bile tatmin etmeyen

bırak beni.

beni kendi halime bırak.
deva olamazsın yaralarıma.
bırak gideyim.
bari bağ olma ayaklarıma.

aldınmı selamımı
yoksa yine burunmu kıvırdın sitemkar mektuplarıma
hiçmi için sızlamadı
yada burkulmadı yüreğin duyunca adımı
bir zaman benim için ışıl ışıl yanan kara gözlerin
bir nebze buğulanmadımı

bakma öyle yüzüme soğuk soğuk.
bakma öyle boşuna tanıyamazsın.
bu kentin yabancısıyım ben,
bakma öyle boşuna,
sende bana bu şehir kadar yalansın.
buluşturma gözlerini gözbebeklerimle,

bir muşta acısı var göhsümde
bir silik darp izi sevgiliden.
yarası geçerde en derin bıçaklanmaların.
acısı silinmez hasretin bu yitik ömrümden.

yaşadıysam kaç geceyi firari

hasreti sor bana
bitmek bilmeyen gecelerin sabahını
um udun yasaklandığı gönüllerin ahını
kahrı, hüznü, hüzzamı, gamı sor
aşkı sorma erirsin.

uzar yollar
akşamlar çekilmez olur hasretinden.
asfaltlara kahrolsun yazarım umut kırıklarımdan
asfalt uzar gider
tek ben kahrolurum
birde çakıl taşları el ele koşuştuğumuz.

haindir adına hasret dedikleri
resmine özlemle bakarım günbatımlarında.
çeker beni usul usul,
tutar kolumdan çeker gecenin karanlığına.
uzanırken ellerim semaya;
ellerini düşünürüm ellerinde.