İlyas Özkan Şiirleri - Şair İlyas Özkan

9/81: “De ki: Cehennem ateşi daha sıcak.
Keşke anlasalar...”

Bir şirzime-i kalîl ki;
Başladı güft ü gû’ya:

*Babama...

Mâtem kaldı senden geriye.
Esefli günlerden, hüzün kaldı.
Hazin akşamlar gitti; ardında dün kaldı.
Mâziye karıştı herşey; gözyaşı ve acılı gün kaldı.

Kıskanırım, gün doğsa yüzüne
İstemem, hiç kimse görmesin seni.
Çekemem, göz değse gözüne
Sevda, böyle yaman eyledi beni...

(2001)

Meçhule uzanan bakışların esaretinde
Gönlüm hep acının, ızdırabın şikayetinde
Karmaşık duyguların yoldaşı ben miyim?
Bir bilsem, gel-gitler arasında, neden böyleyim...

Zaman suskun, işlemez... dakikalar esir

Şerha şerha içimi dökebilseydim
Enfes bir şiir olurdu belki, söylediklerim.
Ne yapayım, bir gamzeye yanmışım
Her derdin de devası var sanmışım
Söndüremez ateşimi hiç birşey
Meğer ben de bir çift söze kanmışım...

Bir çift söz çıkacaksa, dostum, şu dudaklardan;
İnan, ta gönlümün derinliğinden çıkmalı.
Bir 'âh! ' diyeceksem kor olup da yanaraktan;
Âh'ımın alevi, cümle âlemi yakmalı...

(21.05.2003

Ne gelirse Sen’den, râzıyız ona
Ferman Senindir, Sultanım

Gül koklarken, dikenler batsa da
Ferman Senindir, Sultanım

Vedâ edip giderken bir akşam üstü
Saniyeler durdu sanki; zaman küstü
Gidişinde yalnızlığa ferman mı var?
Ayrılıkta yine bana hicran mı var?

Kimileri yol alıp hedefine ulaşmış
Kimileri takılıp toza-toprağa bulaşmış.
Kimi sürünür; prangalara mahkum
Kimi şerbet yudumlar, kimine düşer zakkum.

Kimi pervaz eder gider uzaklara doğru

İşte âcizlik, dil tutulmuş, mecal yok ifadeye
Seni anlatmak mı? Kelimeler yetmez, söz söylemeye

Döneklik mi, vefasızlık mı..? Ne olur, vurma yüzümüze
Zaman perdesini sıyırıp da şöyle bir bak, halimize