İlyas Memiş Şiirleri - Şair İlyas Memiş

İlyas Memiş

İçerken yaylalardan akan tertemiz suyu,
En gür kaynağı oldu artık kentlerin kuyu.

Kurudu damarları asırlık çeşmelerin,
Klorlu musluklara mahkûm ettik kamuyu.

Devamını Oku
İlyas Memiş

Bırak boşu boşluğu, varsın sen doluya a bak;
Varken pek çok sofrada nice içi boş bardak.

Ekim 2013

Devamını Oku
İlyas Memiş

Değişti her geçen gün baştan çıkan çağımız.
Değişti yatağından akan gür ırmağımız.
Devrildi göğsümüzden yükselen kutlu çınar,
Döküldü kıtalara serpilen yaprağımız.
Çekildi zirvelerin gölgesi ovalardan,
İhtişamlı tahtından yıkıldı otağımız.

Devamını Oku
İlyas Memiş

Uyan ey asil millet, uykudan uyan yeter.
Kalksın meşum atalet, bitsin bu ziyan yeter.

Bırak kürek çekmeyi gaflet denizlerinde,
Açıl engin sulara kükresin umman yeter.

Devamını Oku
İlyas Memiş

Eğer bu sarp vadide dik tutmazsan gölgeni,
Ya bir kurt takip eder ya da bir çakal seni.

Eylül 2013

Devamını Oku
İlyas Memiş

Ona kavuşan damla sonsuz bir derya bulur,
Onu kaybeden derya bir damlada boğulur.

Mart 2012

Devamını Oku
İlyas Memiş

Öğren öğren dünyada, her milletten ayrı dil;
Kabrin ötesindeki dilden de bir parça bil.

Ağustos 2013

Devamını Oku
İlyas Memiş

Eliftir başı, sonu alfabelerin elif;
Olsa da isimleri, şekilleri muhtelif…

Eylül 2013

Devamını Oku
İlyas Memiş


Bu bulutlar sendendir buharlaşan ey derya.
Bu ırmaklar sendendir dağlar aşan ey derya.

Akarsular, yağmurlar, dalga dalga denizler…
Senin hasretindendir böyle coşan ey derya.

Devamını Oku
İlyas Memiş

Seninle son bulur kış, açılır bahar ey gül;
Seninle çağlar sular, yeşerir dağlar ey gül.

Çiçek açar ovalar, şenlenir bağ bahçeler;
Seninle coşar diller, mest olur nazar ey gül.

Devamını Oku